Al twee eeuwen lang is Griekenland een van de grootste wanbetalers. Eén land maakte het bonter: Duitsland.

Helaas heren, we zijn failliet!’ zo vertelde de Griekse premier Charilaos Trikoupis aan het parlement. Een wereldwijde depressie had zojuist een gapend gat in de Griekse begroting geslagen. Er was geen andere optie dan voor de vierde keer die eeuw de betalingen aan de schuldeisers uit te stellen.

Die Europese crediteuren reageerden woedend. Met name in de Duitse pers waren felle commentaren te lezen – er werd voorgesteld om Griekenland maar gewoon onder curatele te stellen. Het was welletjes geweest met die luie Grieken; ze waren door en door onbetrouwbaar. Er moest hoe dan ook meer grip komen op de financiële handel en wandel van deze notoire wanbetaler.

Vier jaar later was het zover. Griekenland was opnieuw genoodzaakt zich voor financiële hulp tot Duitsland, Groot-Brittannië, Frankrijk en andere Europese landen te wenden. Die hulp kwam, maar op voorwaarde dat alle schulden alsnog betaald zouden worden én er een internationale financiële commissie in Athene geïnstalleerd zou worden. Een commissie die vergaande bevoegdheden kreeg om de staatsfinanciën op orde te brengen. Griekenland moest en zou tot betaling worden gedwongen.

We schrijven 1897.

Soms rijmt de geschiedenis niet, maar herhaalt ze zich gewoon letterlijk. Net als het zich vandaag de dag moet schikken naar de eisen van de trojka kwam Griekenland in 1897 onder toezicht te staan. Uiteindelijk zou het maar liefst veertig jaar duren voordat deze commissie haar biezen pakte. Niet uit vrije wil, en al helemaal niet omdat de schulden waren afbetaald, maar omdat Duitse tanks het land binnenrolden.

Dit is niet zomaar een historisch weetje. Wie iets wil begrijpen van de Griekse schuldencrisis die sinds 2010 de Europese eenheid bedreigt, die doet er goed aan de woorden van de Spaans-Amerikaanse schrijver George Santayana te onthouden: ‘Zij die zich het verleden niet kunnen herinneren, zijn gedoemd het te herhalen.’

Lees dit artikel van Jesse Frederik verder op De Correspondent