Europese presidenten, commissarissen en vooral parlementariërs hebben een schijnfunctie zonder echte macht. Zij besturen het systeem niet echt maar omgekeerd. De EU is het schoolvoorbeeld van bestuur door bureaucratie.
Veelzeggend is het verhaal van een Britse minister die voor het eerst een vergadering van de Europese Raad bijwoonde. De avond voordien had hij een etentje met alle andere ministers, maar iedereen was protocollair verplicht zijn eigen taal te praten in de aanwezigheid van tolken (Grieks tot Zweeds) waardoor eigenlijk geen gesprek mogelijk was. De dag nadien, toen men samenkwam voor de formele gesprekken, bleek enkel de ondertekening van het communiqué op de agenda te staan. De Britse minister merkte op dat een communiqué na de bespreking van de agenda kwam, niet omgekeerd. Een topambtenaar antwoordde dat “alle beslissingen reeds vorige week werden genomen door COREPER” (Comité des représentants permanents, bereidt de werkzaamheden van de Europese Raad voor)…
Lees dit artikel door Katrien Spruyt verder op de Dagelijkse Standaard