Gezondheidszorg bedreigd door TTIP

Het transatlantische handelsverdrag TTIP vormt mogelijk een bedreiging voor de Nederlandse gezondheidszorg. Onbedoeld kan het de deur naar de Nederlandse markt openzetten voor Amerikaanse zorgverzekeraars en zorgaanbieders.

Dat vreest Tweede Kamerlid Hanke Bruins Slot (CDA). Het verdrag, waarover momenteel wordt onderhandeld, moet de handel tussen de Verenigde Staten en de Europese Unie vergemakkelijken. Op allerlei economische terreinen wordt gekeken naar harmonisatie van regels en toezicht. Een aantal publieke diensten, zoals defensie, watervoorziening én de publieke gezondheidszorg, zijn in principe uitgezonderd van de onderhandelingen. Op die gebieden blijft ieder land zelf verantwoordelijk voor de regels.

‘Maar wij hebben als enige Europese land geen volledig publiek gefinancierde gezondheidszorg’, zegt Bruins Slot. De Nederlandse zorgverzekeraars worden als private partijen beschouwd, ook in Europa. Ze zijn dan ook onderworpen aan de Europese solvabiliteitsregels voor verzekeraars. Bovendien ligt er een wetsvoorstel klaar dat ziekenhuizen het recht geeft winst uit te keren.

Bruins Slot vreest dat dat gegeven bij de Europese onderhandelaars onvoldoende op het netvlies staat. ‘Het zou zomaar kunnen dat daardoor onbedoeld ons stelsel helemaal niet uitgezonderd zal zijn voor de regels van TTIP.’

In dat geval zouden bijvoorbeeld Amerikaanse zorgverzekeraars en zorgaanbieders zich op de Nederlandse markt kunnen begeven, zonder dat Nederland daar nog met wetgeving invloed op kan uitoefenen. ‘Gezien de niet al te beste reputatie van Amerikaanse verzekeraars lijkt me dat zeer onwenselijk’, aldus het Kamerlid.

Bron: Financieele Dagblad

Griekse gezondheidszorg is rampgebied

Griechenland 2015: Ein Drittel der Bevölkerung hat keine Kranken-versicherung mehr.

Zum Beispiel Dimitri. 65 Jahre. Keine Krankenversicherung. Dimitri ist so schwer herzkrank, dass er alle vier Wochen zur Untersuchung kommen muss. Irgendwann tauchte er nicht mehr auf. “War mir nicht aufgefallen”, sagt sein Arzt Giorgos Vichas, “bei den vielen Hundert, die ich hier untersuche.” Erst nach sechs Monaten saß Dimitri wieder bei Vichas im überfüllten Wartezimmer – und sah schrecklich aus.

Kein Wunder, das Gefängnis ist kein guter Orte für einen Herzkranken: Dimitri war in der Stadt mit einem Herzinfarkt zusammengebrochen. Notarzteinsatz. Intensivstation. Kostet Geld. Dimitri konnte nicht zahlen, das ist ja der Grund, warum er keine Versicherung mehr hat. Er kam wegen der nicht bezahlten Krankenhausrechnungen in Untersuchungshaft. Viereinhalb Monate. “Das ist Griechenland 2015”, sagt Giorgos Vichas mit ruhiger Stimme.

Willkommen also in Griechenland. Willkommen in der Arztpraxis Elliniko, am Rand von Athen, im Zentrum der Krise. Willkommen im Katastrophengebiet.

Klingt nach Übertreibung? Ist amtlich beglaubigt: Die griechische Sektion der “Ärzte der Welt” hat 2012 all ihre Ärzte aus Uganda, Afghanistan und anderen Dritte-Welt-Ländern abgezogen, weil Griechenland seit den Kürzungen im Gesundheitsbereich vom offiziellen Kriterienkatalog her selbst zu den Katastrophengebieten zählt. Mehr als 30 Prozent der Bevölkerung haben keine Krankenversicherung mehr, die Hälfte der Ärzte wurde entlassen, ganze Krankenhausstationen können nicht mehr arbeiten, die Kindersterblichkeit ist zwischen 2008 und 2010 um 43 Prozent gestiegen, die Zahl der Suizide in Griechenland hat sich mehr als verdoppelt.

Lees verder op de Süddeutsche Zeitung >>>

Langzaam wordt ook de zorg Europeser, en er komt burger noch parlement aan te pas

Het fenomeen stond al in alle boeken over de Europese Unie, maar is sinds De aanval op de natiestaat van Thierry Baudet breder bekend geraakt: er komt steeds meer Europees beleid. Als er eenmaal een maatregel op Europees niveau is genomen, komen er op dat terrein vaak heel veel andere Europese maatregelen en regels bij. De ene stap in de richting van Europees beleid leidt tot weer meer Europees beleid. En zo heb je voor je het weet binnen een paar jaar een heel nieuw Europees beleidsterrein. Gezondheidszorg blijkt een prachtige illustratie van dit proces.

Deze week promoveert Anniek de Ruijter bij de Universiteit van Amsterdam op het proefschrift A silent revolution: the expansion of EU power in the field of human health. De titel vat het argument treffend samen: hoe ongemerkt met kleine, langzame stappen de gezondheidszorg van een puur nationaal beleidsterrein langzaam Europeser werd. De Ruijter laat in haar werk mooi zien hoe dit proces exact in zijn werk gaat.

De Ruijter toont aan dat er een grote discrepantie kan bestaan tussen de Europese theorie en de Europese praktijk. In theorie is gezondheidszorg nationaal beleid en heeft de EU nauwelijks bevoegdheden. Dit is de taal van de Europese verdragen die juridisch leidend zijn voor het functioneren van de EU. Ten minste, dat is de theorie. De Ruijter laat zien dat de praktijk er heel anders uitziet: de EU probeert via allerlei andere wegen alsnog tot beleid te komen, al is de juridische status daarvan vaak onduidelijk.

Lees dit artikel van Chris Aalberts verder op The Post Online