Eurosceptici zijn gematigd; eurofielen zijn onredelijk

Euro-enthusiasts trot out the same line whenever David Cameron does something of which they disapprove. The PM, they say, is “caving in to UKIP extremists” or “trying to appease the Tory Right”.

I understand why they do it. The last thing they want is to argue their case on its merits. They don’t like to mention that our EU budget contributions have quadrupled over five years – and that’s before you count the extra £1.7 billion “prosperity surcharge”. They prefer not to defend the idea that we must turn away skilled workers from English-speaking countries to admit unskilled workers from Europe. Easier by far to build up a caricature of Eurosceptics – as unreasonable, angry, obsessive, nostalgic, racist, blah blah – and then pretend that the PM’s sole motivation is to appease these pantomime villains, thus casting him as both weak and unprincipled.

But who is it, exactly, that the PM is appeasing? Who is it that wants a lower EU budget, controlled immigration, a referendum on membership? The British electorate, that’s who. On all these questions, David Cameron is in line with more than 80 per cent of the country. He is, if we must use the Europhiles’ pejorative phrase, “caving in” to the general population. Or, to put it more neutrally, he is behaving precisely as a democratic politician is supposed to behave, listening to public opinion.

I’ll go further. Euro-scepticism – which I’ll define in its loosest sense as wanting to see powers returned from the EU to national and local authorities – is now the majority position, not only in Britain, but across the Continent. The only place where it has almost no purchase is in the Brussels institutions.

Lees deze column van Daniël Hannan verder op The Telegraph

Nieuw: EU-klederdracht

Hoe zou Hans van Baalen eruit zien in Europese klederdracht, vraagt Chris Aalberts zich af.

Wanneer begon de opstand tegen Europese Unie (EU)? Deze vraag is per definitie nauwelijks te beantwoorden. We moeten eerst inventariseren hoe groot de onvrede over Europa is en vervolgens een verband aantonen tussen onvrede en allerlei mogelijke oorzaken.

Voor eurosceptici maakt het weinig uit waar de onvrede vandaan komt, het enige wat telt is dat er onvrede is. Voor eurofielen is de onvrede echter wel een groot probleem. Hoe kan de burger gaan inzien dat Europa wel degelijk nuttig is?

Dat valt niet mee. Europees beleid is vaak nauwelijks zichtbaar. We kunnen bezwaar hebben tegen Europees immigratiebeleid, maar of er nu een Europese of nationale regeling is over immigratie, het blijven immigranten. Productvoorschriften uit Europa zien er uiteindelijk in praktische zin hetzelfde uit als productvoorschriften uit Nederland.

Zie hier het probleem van de eurofiel die Europa wil verkopen: zelfs als Europees beleid heel goed en nuttig is en brede steun onder burgers heeft, is het moeilijk dat beleid zichtbaar te maken. Er moet dus iets gedaan worden om die zichtbaarheid te genereren. Dit is de aanleiding voor alle Europese symbolen die inmiddels hun weg naar de burger hebben gevonden.

Lees verder op The Post Online

Eurosceptici geweerd uit Europese topfuncties

Gisteren meldde de NRC dat diverse eurosceptici bewust worden geweerd uit Europese topfuncties.

Die ’topfuncties’ betreffen de voorzitterschappen van de vele parlementaire commissies. Deze zijn belangrijk, omdat de voorzitter daarvan relatief veel invloed heeft. Zo stelt deze bijvoorbeeld de prioriteiten vast en bepaalt de agenda. Naar nu is gebleken, houden zittende commissieleden eurosceptische kandidaten tegen, aldus de NRC.
De krant beroept zich op diverse verklaringen, waaruit blijkt dat er van enige democratische besluitvorming totaal geen sprake is. Zo werd bijvoorbeeld AfD-oprichter, de econoom Bernd Lucke, afgewezen door de commissie Economische en Monetaire Zaken, onder meer met het argument dat hij dan vertrouwelijke documenten van de Europese Centrale Bank eventueel kon gaan lekken. I kid you not. En Lucke was niet de enige AfD politicus die bot ving. Ook Beatrix von Storch werd geblokkeerd door de Commissie Vrouwenzaken, omdat ze een te conservatieve visie op ‘de familie’ zou hebben.

Lees dit artikel van Jean Wanningen verder op De Dagelijkse Standaard

Eurosceptici winnen Europese verkiezingen

Van Frankrijk tot Groot-Brittannië en van Finland tot Oostenrijk.

De afgelopen dagen heb ik negatieve verhalen geschreven over de Nederlandse kiezer – die hoewel eurosceptisch verkiezingen gewoon aan zich voorbij laat gaan – maar gelukkig is er vandaag zowaar goed nieuws te melden: in de rest van Europa hebben eurosceptische partijen namelijk een geweldige overwinning geboekt.

Het was lang spannend, maar UKIP is inderdaad de grootste Europese partij van Groot-Brittannië geworden. Nigel Farage en z’n vrienden sleepten maar liefst 28 procent van stemmen binnen, waardoor ze tien extra MEP’s mogen leveren (van 13 naar 23 – update: de BBC bericht nu dat UKIP maar liefst 24 MEPs mag leveren). Labour (25,7%) en de Conservatives (24,5%) kunnen daar niet aan tippen. Om aan te geven hoe geweldig dit resultaat is: het is voor het eerst sinds 1910 dat een landelijke verkiezing niet werd gewonnen door Labour of the Conservatives. Farage heeft dus helemaal gelijk dat hij de uitslag “het meest spectaculaire resultaat in 100 jaar” noemt.

Ondertussen ging het Front National er met de overwinning vandoor in Frankrijk. De partij van Marine Le Pen is nu officieel de grootste van het land en is in vijf jaar tijd maar liefst acht keer zo groot geworden in Europa. Ook dat resultaat is wereldschokkend te noemen; het Franse establishment moet zich ernstig zorgen maken over de nabije toekomst. Als het zo doorgaat kon Marine namelijk weleens de volgende president van het land worden. Je moet eens zien wat er dan gebeurt als je denkt dat de huidige uitslag verrassend en ‘desastreus’ is voor de powers that be. Dat zou in één klap einde carriere betekenen voor een hele generatie van establishment-politici.

En dat is niet alles. De FPÖ heeft een forse winst geboekt in Oostenrijk.

Lees dit artikel door Michael van der Galien verder op De Dagelijkse Standaard