Een stresstest waar je niet gestrest van raakt

De stresstest van de Europese banken op last van de ECB heeft weinig zwakke broeders opgeleverd. Zelfs in het ‘rampenscenario’ overleefde een overgrote meerderheid de test. Maar ook het ‘rampenscenario’ is een zacht eitje.

Van de stresstest die de ECB op de 130 belangrijkste banken uit de eurozone heeft losgelaten, kan geen bankier gestrest zijn geraakt. De test is uitgevoerd om het Europese publiek rijp te maken voor overdracht van nationale bevoegdheden naar Brussel/Frankfurt. Het officiële doel was om te bezien in hoeverre de 130 belangrijkste banken in de jaren 2014 tot en met 2016 bestand zijn tegen financiële schokken. Van deze periode is al bijna een derde voorbij en gedurende deze periode zijn deze banken bestand gebleken tegen financiële schokjes. Het meest schokkende was de absurde renteverlaging door de ECB. Die renteverlaging was bedoeld om de onhoudbaarheid van de Griekse en Italiaanse overheidsschulden te maskeren, maar ook om de banken te bevoordelen op kosten van pensioentrekkers, spaarders en verzekerden.

Wie daaraan twijfelt, moet kijken wat het rampenscenario van de ECB (dus ook volgens Klaas Knot) inhield. Onderdeel van het rampenscenario was een verhoging van de tienjaarsrente met 1,4%. Volgens Draghi en Knot zou het onderdeel van een ramp zijn wanneer de tienjaarsrente met 1,4% zou stijgen. Hier gaan de heren met de billen bloot. Dit betekent namelijk dat de eerder door Draghi en Knot geïnitieerde renteverlaging van meerdere procenten tot enorme voordelen voor de banken heeft geleid. En dat betekent weer (bij een verondersteld IQ van 90+) dat Draghi en Knot de afgelopen jaren bewust spaarders, pensioentrekkers en verzekerden hebben benadeeld ten faveure van de banken. Dat het Europese bankwezen tegen de schok van de renteverlaging bestand was, kan dus nauwelijks verbazing wekken.

Lees deze column van Pieter Lakeman verder op Follow the Money

Banken krijgen vierde bail-out

Na de rechtstreekse overheidssteun, de nationalisaties, het min of meer gratis kunnen lenen van de ECB (LTRO en TLTRO), krijgen banken sinds kort hun vierde bail-out. De ECB is begonnen met het opkopen van asset-backed securities en covered bonds. Wederom een niet-verdiend cadeau.

In de jaren negentig van de vorige eeuw deden er vele verhalen de ronde over het zogeten Plunge Protection Team (PPT). Dit team zou bij dalingen van de aandelenmarkten opkoopacties starten om de financiële markten minder schokkerig te laten verlopen. Het PPT zou een crash zoals die van 1987 moeten zien te voorkomen.

Het PPT werd vaak met scepsis benaderd. Hoewel het oorspronkelijk bedoeld was om de markten transparanter te maken zouden de regelmatige opkoopacties de markten juist intransparant maken. De vermeende opkoopacties werden door de meeste beleggers bovendien als complottheorie bestempeld. Het zou immers van de gekke zijn dat overheidsinstanties openlijk zouden ingrijpen in de financiële markten.

Hoe anders ziet de financiële wereld er nu uit. De Amerikaanse centrale bank grijpt al sinds de kredietcrisis openlijk in op de obligatiemarkten door het opkopen van giftige leningen en staatsobligaties. Jarenlang is er in de VS voor 80 miljard per maand aan dollars bijgedrukt om de rentemarkten te ondersteunen.

In Europa vragen beleggers nu ook steeds openlijker om hulp van de ECB. Toen bijvoorbeeld Draghi begin oktober nog onduidelijk was over hoe ook hij op een de VS gelijkend opkoopprogramma zou willen vormgeven, reageerden de aandelenmarkten teleurgesteld. Beleggers hadden op meer acties en duidelijkheid gerekend.

Het is uiterst curieus dat beleggers om inmenging van de overheid en ECB schreeuwen. Het gaat immers om ingrijpen, of eigenlijk manipulatie van wat efficiënte financiële markten zouden moeten zijn (vaarwel Efficiënte Markt Theorie, voor zover die geldig was natuurlijk). Bovendien is het niet eens het mandaat van de ECB om markten te ondersteunen. Feitelijk wordt er om illegale acties gevraagd.

Lees deze column van Harry Geels verder op De Financiële Telegraaf

De discussie over de financiële sector moet weer een politieke worden

Ewald Engelen ergert zich. De financieel geograaf hoopte dat bankiers zouden leren van de crisis, maar volgens hem valt dat tegen. In zijn boek ‘De Schaduwelite Voor en Na de Crisis’ rekent hij af met onze financiële sector. Voor De Nieuws BV zocht Engelen vier audiofragmenten op die volgens hem laten zien dat bankhouders helemaal niets van de crisis hebben opgestoken.