De financiële wereld overschat zichzelf, is teveel gericht op korte termijn winstbejag en snapt niet de rol die rente speelt in een economie.
Natuurlijk is dit ietwat gechargeerd, maar ik moet helaas vaststellen dat mensen met echt inzicht in de samenhang van de verschillende determinanten in de financieel-economische wereld dun gezaaid zijn. De financiële wereld werd eind 2007, begin 2008 verrast door de financiële crisis in Amerika. Slechts een enkeling had daarvoor gewaarschuwd. Het is tekenend dat men dus niet wist waar men mee bezig was. Ook centrale banken niet, als toezichthouder op de sector. En vijf jaar eurocrisisen verder heeft men nog niets geleerd in de sector. Alles gaat gewoon op oude voet verder, terwijl er toch vele redenen tot grote zorg zijn.
In een eerdere bijdrage, waarin ik de toespraak van de general manager van de BIS besprak, heb ik gewezen op de risico’s die een langdurig (te) lage rente heeft op de economische groei. Ik heb gewezen op het groeivertragende aspect van de enorme wereldwijde schuldenberg; op de ongewenstheid van ongebreidelde goedkope geldverruiming; op het gebrekkige risicomanagement bij de bancaire sector als geheel. En tot slot heb ik gewezen op de onwenselijkheid van oneigenlijk gebruik van complexe financiële producten. Oneigenlijk in die zin, dat er niet primair een reëel economisch doel mee wordt gediend, maar een speculatief doel (lees: winstmaximalisatie van de emittent). In mijn column van kwart voor zes vanavond ga ik dieper op deze materie in, maar ik kan nu alvast verklappen, dat er een halt moet worden toegeroepen aan de ongebreidelde groei van complexe derivaten, omdat zij de economie ernstige schade toebrengen.
Lees dit artikel van Jean Wanningen verder op De Dagelijkse Standaard