Gisteren schreef NRC-journalist Tom-Jan Meeus een uitstekende column over het ministerie van Veiligheid en Justitie waar de geur van doofpot aan kleeft. Het gedonder rond dat verdwenen bonnetje is geen incident: “Ze staan voor een praktijk die op dat ministerie jaren heeft voortgewoekerd.”
Meeus heeft volstrekt gelijk dat ‘feiten worden verbogen om tot de politiek gewenste werkelijkheid te komen’. Veiligheid en Justitie – het ‘partijkantoor van de VVD’ (volgens Buma) – spande de afgelopen jaren de kroon in het bedrijven van propaganda voor de eigen bewindslieden en het schrijven van ontwijkende Kamerbrieven. (Ik heb medelijden met de goedwillende ambtenaren op dit ministerie.)
Maar het probleem gaat veel verder dan dat bonnetje en dit ene ministerie. Iedere Haagse waarnemer weet dat het afgelopen decennium een ongekende politisering van communicatie heeft plaatsgevonden, op bijna alle ministeries. Politieke advisering werd steeds belangrijker dan inhoudelijke – of ambtelijke tegenspraak. ‘Beeldvorming’ werd het toverwoord, een pro-actief pr-beleid vanuit het kabinet tégen maatschappelijke of oppositionele weerstand werd nodig geacht om de slag om de kiezer te winnen. Kijk om je heen, en je weet wat dit pro-actieve communicatiebeleid ons heeft gebracht – alleen maar verliezers. Erosie van vertrouwen, erosie van aanzien, erosie van de fundamenten van onze democratische samenleving.
De keuze voor ‘het eigen verhaal’ van de macht, van ministers, van leidende politici, betekende dat men ‘regie’ ging voeren. Die regie bestaat eruit dat je onwelgevallige feiten weglaat, en dat de macht de timing bepaalt over of en wanneer informatie openbaar wordt. En hoe. En voorzien van welke beleidsconclusies. Niet de burger, niet de pers, niet het parlement heeft iets te zeggen over onderliggende informatie. Welnee. Er loopt in Den Haag inmiddels een hele lichting persvoorlichters en woordvoerders rond die dit nog normaal vindt ook. Een arrogant ‘we run this country’-denken heeft zich genesteld in de binnenkamer van de macht.
Dit is een stukje uit de geweldige column van Pieter Klein. Lees ‘m helemaal op RTL Nieuws