Nee stem je omdat je vóór Oekraïne bent

Als het associatieverdrag met Oekraïne er niet komt, laten wij het land dan in de steek? Is een nee-stem bij het referendum zelfs een ja tegen het kwaad? Geenszins, zegt SP-kamerlid Harry van Bommel in reactie op Dave van Ooijen eerder op deze site.

Dit referendum gaat niet over de keuze tussen Oekraïne wel of niet ondersteunen. Dit referendum gaat over de keuze tussen Oekraïne steeds verder politiek en economisch in de Europese Unie integreren of dat niet doen. Dit verdrag niet doen, betekent allerminst niets doen.

De stelling dat alleen integratie in de Europese Unie een effectieve wijze van landen ondersteunen is, getuigt van een onwaarschijnlijk hoge mate van imperialistisch denken. Alleen als je bij ons hoort, komt het goed? Volgens mij hebben we die gedachte al lange tijd achter ons gelaten. Gelukkig. Er zijn vele manieren om Oekraïne te ondersteunen zónder associatieverdrag. Sterker nog, dat doen we allang.

De relatie tussen Oekraïne en de EU wordt gebaseerd op het Europese Nabuurschapsbeleid en maakt deel uit van het Oostelijk Partnerschap. Een van de beleidslijnen daarbinnen is het promoten van waarden zoals democratie, aanwezigheid van een rechtsstaat, het internationale rechtssysteem, respect voor mensenrechten en fundamentele vrijheden en duurzame ontwikkeling. De EU heeft bijvoorbeeld een commissie naar Oekraïne gestuurd om te adviseren op het gebied van politie en justitie, en daarnaast substantiële financiële steun aan Oekraïne gegeven om de economie op korte termijn vooruit te helpen.

Ook de Raad van Europa heeft een actieplan opgezet met een budget van maar liefst 45 miljoen euro om onder andere de rechtstaat en democratie te verbeteren en corruptie aan te pakken. En ook Nederland geeft op bilateraal niveau noodhulp aan Oekraïne en ondersteuning aan de ontwikkeling van de rechtsstaat via het matra-programma. Allemaal concrete ondersteuning zónder associatieverdrag.

Wat het associatieverdrag hieraan gaat toevoegen is niet duidelijk. Heel vaak opschrijven dat de corruptie bestreden moet worden maakt nog niet dat dit ook daadwerkelijk gebeurt. Het feit dat in het verdrag staat dat Oekraïne het Statuut van Rome van het Internationaal Strafhof gaat ratificeren heeft de Oekraïense regering onlangs nog immers allerminst tegengehouden de inwerkingtreding van die ratificatie met drie jaar te willen uitstellen.

Lees dit weer puike stuk van Harry van Bommel verder op Sociale Vraagstukken

Opluchting over Schots ‘nee’ is volkomen voorbarig

De zege van het No-kamp bij het Schotse referendum is niet meer dan een Pyrrus-overwinning, en levert nauwe­lijks minder complica­ties op dan een ‘yes’ zou hebben gedaan, schrijft Thomas von der Dunk.

De opluchting in de City, in Westminster en in Brussel is volkomen voorbarig, en getuigt van een tamelijk infantiel gebrek aan elementair politiek inzicht, veelzeggend voor het kortetermijndenken dat domineert. De zege van het No-kamp is niet meer dan een Pyrrus-overwinning, en levert nauwelijks minder complicaties op dan een ‘yes’ zou hebben gedaan.

Als na vierhonderd jaar politiek samenzijn (vierhonderd, niet driehonderd jaar: de Unie mag dan officieel uit 1707 dateren, sinds het Schotse koningshuis der Stuarts na het uitsterven van de Engelse Tudors in 1603 Engeland overnam en vervolgens naar Londen verkaste, delen Schotten en Engelsen dezelfde monarch en regering) bijna de helft van de Schotten voor afscheiding stemt, blijkt de basis van het Verenigd Koninkrijk zeer wankel.

Eens temeer omdat die kleine meerderheid voor handhaving van de Unie vermoedelijk geflatteerd is. De nee-campagne werd gedomineerd door bangmakerij in combinatie met enkele uit angst voor een ‘ja’ op het laatste moment gedane, onverwachts buitensporig royale beloften om de Schotten maar binnenboord te houden, die Cameron meteen op kritiek uit zijn Engelse achterban kwam te staan.

Daarnaast deed uiteraard ook Barroso weer eens een voorspelbaar stupide dreigingsduit in het zakje, door te verkondigen dat een zelfstandig Schotland natuurlijk niet op het EU-lidmaatschap kon rekenen.

Ach ja: ziet u het al voor zich? Wel toetredingsonderhandelingen met een corrupte maffiastaat als Albanië, en niet met het keurige Schotland? Als daarvoor door bijvoorbeeld een Spaans veto onoverkomelijke barrières zouden zijn opgeworpen, had dat het definitieve morele failliet van de EU als gemeenschap van democratische landen betekend.

Lees deze column van Thomas van der Dunk verder op de Volkskrant