Zowel in de Verenigde Staten als in de EU zien we de laatste jaren een merkwaardig monsterverbond ontstaan tussen linkse of “progressieve” politieke stromingen en vertegenwoordigers van grote bedrijven en beleggers.
Hoewel deze twee kampen zich in woord fel tegen elkaar verzetten, hebben ze elkaar gevonden in het idee van een van bovenaf gestuurde samenleving, waarin individuele burgers en kleine bedrijven niets meer te zeggen hebben.
Terwijl de Amerikaanse president Obama zich voordoet als de kampioen van de middenklasse, is het gemiddelde inkomen van het Amerikaanse middenklasse gezin sinds 2005 met minstens 5% achteruit gegaan, terwijl de allerrijksten – dankzij de gulle politiek van “quantative easing” door de Democraten – er fors op vooruit zijn gegaan.
Er is meer aan de hand. Volgens de 2014 Index of Economic Freedom, een publicatie van de Heritage Foundation in samenwerking met de Wall Street Journal, staan de Verenigde Staten niet eens meer in de top 10 van meest vrije economieën. De V.S. scoren steeds slechter als het gaat om eigendomsrechten, verspilling van overheidsgeld en corruptie. Belastingen worden er steeds hoger en de bureaucratie neemt toe. Ook wat betreft de persvrijheid gaat het niet goed, de V.S. van Obama staan op een bedroevende 46e plaats op de ranglijst van Reporters Without Borders. Nog nét voor Haïti.
De maakbaarheid van de samenleving, dat is het geloof of misschien de illusie die door politici in zowel de USA als de EU gebruikt wordt om steeds meer economische en politieke vrijheden af te pakken. Wat de EU betreft komt daar nog bij, dat de democratie steeds meer buitenspel wordt gezet. 70% van alle wetten komt inmiddels van de EU, waar niet democratisch gekozen bureaucraten zoals Herman van Rompuy of Viviane Reding een verbijsterend “tsaristisch” gedrag vertonen, terwijl nationale parlementen zijn verworden tot een poppenkast.
Ook de grote beleggers – adepten van liberalisme en kapitalisme, zou je denken – zijn volledig afhankelijk geworden van het gereguleerde economische systeem waarbij Centrale Banken een belangrijke rol spelen, door het injecteren van steeds meer geld in het monetaire systeem en het kunstmatig laag houden van de rente. Linkse politici en economen zoals Krugman en de lobbyisten van Wall Street, zijn in een merkwaardige symbiose verstrikt geraakt. Zoals Alex Sassen van Elsloo het treffend beschrijft in zijn columns, zijn veel beleggers als junkies verslaafd geraakt aan het gratis geld.
De slachtoffers van dit monsterverbond zijn gewone burgers, die steeds meer belast worden en hun klassieke burgerlijke vrijheden kwijtraken.
Lees deze column van Jan Gajentaan verder op De Dagelijkse Standaard