Ik had vanochtend op twitter een gedachtenwisseling met hoogleraar Hoogduin over de oorzaak van de eurocrisis, naar aanleiding van het DFT-interview met Mario Draghi van afgelopen zaterdag.
Evenals Mario Draghi beweert Lex Hoogduin dat niet de eenheidsmunt de oorzaak is van de misère in de eurozone, maar dat die crisis wordt veroorzaakt doordat kapitaal nu eenmaal de best renderende markten opzoekt. In mijn ogen worden hier twee verschillende topics door elkaar gegooid, namelijk de oorzaak van de eurocrisis (en de oplossing daarvoor) respectievelijk de achtergronden van internationale kapitaalstromen. Die twee onderwerpen hebben evenveel met elkaar gemeen als een appel met een peer: het is allebei fruit, maar daarmee is ook alles gezegd. In deze column zal ik duidelijk maken, dat de eenheidsmunt wel degelijk de oorzaak is van (het voortduren van) de eurocrisis.
Het is natuurlijk evident dat internationaal kapitaal stroomt naar plaatsen waar het rendement het hoogst is en het risico het laagst. Welke belegger wil dat niet? We zagen dat bijvoorbeeld aan de kapitaalstromen vanuit de EU en eurozone richting opkomende markten toen de eurocrisis uitbrak. Die eurocrisis brak niet zomaar uit, die was voorspeld en de oorzaak daarvan kennen we allemaal, zie hierna. De banken gebruikten vervolgens het (belasting-) geld uit de noodfondsen om hun riskante vorderingen op de zwakke landen te ruilen voor hoger renderende vorderingen op landen die wel economische groei kenden. Een dubbel voordeel dus. We zagen het omgekeerde gebeuren, toen de FED aankondigde te zullen gaan ’taperen’ (maandelijkse geldgroei verminderen, red.). Toen vloeide het geld uit die opkomende markten weer weg naar The States. Vanuit beleggersperspectief is dat ook logisch.
Lees dit artikel van Jean Wanningen verder op De Dagelijkse Standaard