De belangrijkste gevolgen van de afgelopen Europese verkiezingen, zijn, zo schreef ik gisteren, dat de exit van de Britten uit de EU een zekere zaak is geworden en dat er in Frankrijk een ware revolutie zal plaatsvinden. Dat laatste zal vooral een culturele revolutie kunnen zijn: Een terugkeer naar echt Europese normen en waarden, en zich afwenden van de multiculturele waan die het Westen al zo’n veertig jaar in de greep houdt. Ze zal uiteindelijk leiden tot het weer opnieuw invoeren van de nationale grenscontroles, en zo zal, geleidelijk, de hoop ontnomen worden aan niet-Westerse immigranten om consument te worden van de Westerse verzorgingstaten.
Maar eerst de Brexit. Deze is met de fenomenale overwinning van UKIP praktisch een feit worden. (Dat gaat ze om te beginnen gelijk een besparing van 10 miljard euro per jaar opleveren.) Zeker, het referendum dat Cameron heeft beloofd, zal nog moeten plaatsvinden, en daartoe zullen er eerst verkiezingen moeten zijn. Maar Groot-Brittannië ligt op stoom. Anders dan in Nederland is er daar nu zowaar een discussie over de immigratie. De Engelsen zijn de negatieve gevolgen van de immigratie al heel lang zat, maar nu pas voelen ze zich voor het eerst vrij hierover te spreken.
Nu de Brexit aanstaande is, worden uiteraard weer de zogenaamde deskundigen in stelling gebracht. Economen die met cijfers gaan gooien en beweren dat het licht uitgaat als de Britten uit de EU stappen.