Thierry Baudet: ‘Ik beschouw de EU als een buitenlandse bezettingsmacht’

In de aanloop naar de Europese verkiezingen de reeks Mijn Europa, waarin deskundigen hun licht laten schijnen op Europa. Vandaag jurist en historicus Thierry Baudet.

Wat is de grootste misvatting over Europa?
‘De grootste misvatting over de EU is dat er een middenpositie mogelijk is tussen een federale staat en uittreding. Dat is niet zo. De euro en de open grenzen zijn zo fundamenteel dat ze dwingen tot een regering en daarmee tot een staat. De open grenzen tussen de lidstaten maken een gemeenschappelijke verdediging van de buitengrenzen noodzakelijk en een gemeenschappelijk immigratiebeleid. Dat betekent één defensiemacht en ministers van Defensie, Buitenlandse Zaken en Immigratie. De euro dwingt tot een bankenunie en een begrotingsunie. De bankenunie werkt alleen met een harmonisatie van de verschillende juridische systemen, en daarvoor heb je een ministerie van Justitie nodig. De begrotingsunie noopt tot een minister van Financiën.

Door de open grenzen en de euro zijn dus vijf ministeries nodig die de vijf essentiële taken van een staat vervullen. Een middenpositie is niet mogelijk: als je geen Verenigde Staten van Europa wilt kun je maar één ding doen: uittreden.’

Wat moeten we zeker delen in Europa?
‘Niets.’

Wat moeten we niet delen in Europa?
‘Soevereiniteit.’

Wanneer voel je je het meest Europeaan?
‘Nooit. Ik voel me wel deel van de westerse beschaving, dus het erfgoed van Jeruzalem, Athene, de Verlichting… noem maar op. Maar ‘Europeaan’? In Israël of delen van Amerika voel ik me méér thuis dan in Bulgarije of Roemenië. Portugal heeft meer met Brazilië dan met Duitsland. Engeland heeft meer met de Commonwealth dan met Servië. Enzovoort. Wat ‘Europeaan’ zou zijn is me een raadsel.’

Wie krijgt uw stem op 22 mei?
‘Niemand, want ik ga niet stemmen. Ik beschouw de EU als een buitenlandse bezettingsmacht waaraan ik geen legitimiteit wil verlenen door te stemmen. Het Nederlandse parlement moet eenvoudig zeggen: ‘Wij gaan er uit.’

Dit artikel van Chris Rutenfrans leest u in de Volkskrant