De kritiek in Duitsland op de plannen van de Europese Centrale Bank (ECB) om schuldpapieren bij de banken te gaan opkopen, zwelt steeds verder aan. Critici zijn bang dat de ECB door het opkoopprogramma teveel risico’s neemt en eventuele verliezen op het bordje van de belastingbetaler legt.
De ECB wil vanaf medio oktober door onderpand gedekte obligaties opkopen en later dit kwartaal ook herverpakte leningen. Het programma zal 2 jaar duren. Door schuldpapier op te kopen bij banken wil de ECB de kredietverlening aanjagen en daarmee de binnenlandse vraag in de eurolanden een impuls geven. ‘De kredietverlening aanjagen en daarmee de binnenlandse vraag in de eurolanden een impuls geven’. Hoe vaak hebben we dat argument al niet van ECB-president Mario Draghi gehoord.
Sinds het uitbreken van de crisis in 2008 heeft de ECB 14 keer de rente verlaagd. Van 4,6 procent eind 2008 naar 0,05 procent in september van dit jaar. Telkens met dezelfde argumentatie ‘de kredietverlening aanjagen’. Het feit dat de ECB steeds datzelfde argument gebruikt om de renteverlagingen te rechtvaardigen is op zich al verbazingwekkend. Want als bij alle vorige keren die renteverlagingen niet hebben gewerkt, waarom dan elke keer opnieuw een renteverlaging? Dat de laatste twee renteverlagingen ook bedoeld waren om de inflatie aan te jagen is van secundair belang en lijkt een doekje voor het bloeden. Daar waren die renteverlagingen om enig effect te sorteren sowieso veel te klein voor.
Nu dus het opkopen van schuldpapieren door de ECB van verpakte risicovolle bedrijfsleningen, zogeheten Asset Backed Securities (ABS). Het totale bedrag dat daarmee gemoeid is bedraagt 1000 miljard euro. Daarmee zou het balanstotaal van de ECB weer op het niveau van 2012 uitkomen, namelijk 3000 miljard euro, toen de ECB schuldpapieren van zwakke landen heeft opgekocht. De risico’s van het opkopen van ABS schuldpapier komt uiteindelijk voor rekening van de belastingbetaler. Banken zullen in de rij staan om hun ABS-leningen aan de ECB te verkopen.
Lees verder op Citareg
