Er wordt veel onzin gezegd en geschreven over de euro en de Europese Unie. Ook worden er veel zinnige zaken aangekaart, maar in Nederland halen die zinnige zaken zelden tot nooit de voorpagina. Laat ik een aantal zinnige en onzinnige zaken in het ‘Europa’ debat voor u samenvatten.
Om te beginnen deze: heel vaak wordt gesproken over ‘Europa’, waar bedoeld wordt de Europese Unie. Geen weldenkend mens is anti-Europa, maar wèl anti-EU. De euro-gelovigen doen net alsof we een supranationaal (of erger: een federaal) verband nodig hebben om op Europees vlak als soevereine staten samen te werken. Dat is een misvatting. En voor een land als Nederland een hele dure misvatting. Daarom begrijp ik niet, waarom veel landgenoten deze simpele economische waarheid niet onder ogen durven zien. Alleen zotskappen en mensen met destructieve neigingen benadelen zich moedwillig zelf.
Dan het ‘argument’, dat ‘Europa’ voor vrede heeft gezorgd. Het komt mij voor, en dat mag toch algemeen bekend worden verondersteld, dat vooral de afspraken in NAVO-verband voor vrede hebben gezorgd, daar hebben we een instituut als de Europese Unie niet voor nodig. Bovendien ontpopt de euro zich meer en meer als splijtzwam in plaats van bindmiddel tussen de volkeren van Europa. In de sociaaleconomisch totaal afgebroken samenlevingen van Portugal en Griekenland krijgt de Duitse bondskanselier de schuld van alle ellende, terwijl de ware schuldige de monetaire misgeboorte van de euro is. Ik zou weleens willen weten hoe de meeste Nederlandse burgers zouden reageren als van de ene dag op de andere hun salaris met dertig procent gekort wordt of nog erger, dat er in Nederland een werkloosheid zou zijn van 25 procent en onder jongeren meer dan 50 procent. Maar de technocraten uit Brussel interesseert dat allemaal niks, zij laten toe, dat hele samenlevingen economisch én sociaal ontwricht raken. Ik noemde dat ooit ‘een misdaad jegens de menselijkheid’.
Lees dit artikel van Jean Wanningen verder op De Dagelijkse Standaard