‘Europa, dat is Frankrijk en Duitsland; de rest is garnituur.’ Deze uitspraak van Charles de Gaulle klinkt weer door in Frankrijk. En Fransen die de regie grijpen, zullen het monetaire beleid gaan beïnvloeden.
Een paar dagen voor de politieke aardverschuiving bij de Franse verkiezing voor het Europees Parlement riep oud-president Nicolas Sarkozy op tot de creatie van een grote Frans-Duitse economische zone. Op het oog was dit een doorzichtige, en naar wij nu weten vergeefse poging om zijn rechts-conservatieve UMP te laten winnen van het anti-Europese Front National, maar er steekt meer achter. Sarkozy’s uitspraak dat binnen de eurozone geen sprake kan zijn van gelijke rechten voor kleine landen toonde de ware aard van het Europese eenheidsproject. Vergeet idealistische vergezichten over Europese samenwerking, de Europese Unie dient volgens Frankrijk in de eerste plaats de belangen te behartigen van de grootste lidstaten, Frankrijk voorop.
Sarkozy staat daarmee in een lange traditie. In de jaren zestig zei de Franse president Charles de Gaulle: ‘Europa, dat is Frankrijk en Duitsland; de rest is garnituur.’ Helaas voor Frankrijk is het land in economisch opzicht geen partij meer voor Duitsland, wat het lastig maakt om in politiek opzicht gelijkwaardig te blijven. Langzaam maar zeker glijdt Frankrijk af naar de status van garnituur, iets wat Sarkozy wil voorkomen door af te spreken dat Frankrijk voortaan samen met Duitsland de dienst uitmaakt in de eurozone. Na de afgetekende overwinning van het Front National bij de Franse verkiezingen voor het Europees Parlement, zullen de gevestigde Franse partijen – naast Sarkozy’s UMP is dat de aangeslagen socialistische partij van president François Hollande – zich tot het uiterste inspannen om hun bevolking te laten zien dat Frankrijk het voor het zeggen heeft in Europa. Immers, de overwinning van het Front National is vooral te danken aan het gevoel van steeds meer Fransen dat zij hun lot niet meer in eigen hand hebben. Om te voorkomen dat Marine Le Pen hoge ogen gooit bij de presidentsverkiezing in 2017 zal Hollande moeten bewijzen dat Europa doet wat Frankrijk wil in plaats van andersom.
Lees deze column van Bruno de Haas verder op Follow the Money