Vooraanstaande economen en beleidsadviseurs van het IMF, Noorwegen, Zweden, Denemarken, China, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk hebben recent, “onafhankelijk” van elkaar, opgeroepen tot een verbod op cash. Waarom willen zij een verbod en waarom opeens nu?
En zal Nederland (en de rest van de eurozone) ook die richting opgaan? Dit zijn essentiële vragen, niet alleen voor de belegger, maar voor iedere man, vrouw en kind.
Het idee van een verbod op cash bestaat al langer. Vaak wordt het idee gestoeld op de wens om zwart geld te verbannen. Criminelen zouden hun handel niet meer kunnen doen als ze niet in cash kunnen afrekenen. Criminelen zijn tegenwoordig een beetje passé, dus gooit het cashverbod kamp het vandaag de dag op terrorismebestrijding.
Criminelen en terroristen kunnen natuurlijk altijd in andere valuta betaald worden, of met goud, zilver, olie, auto’s, kunst, diamanten, en zo verder. Het is dan ook de reinste kul dat een verbod op cash om criminelen of terrorismebestrijding gaan; het gaat om controle van de gewone burger; en dan bedoel ik de totale controle.
Ik heb al in begin 2014 over een mogelijk verbod op cash geschreven voor de Financiële Telegraaf en heb recent voor een denktank in Brussel een stuk geschreven over een verbod op cash en de impact op vrijheid en democratie.
Bij een verbod van cash, gaat het altijd om controle. Als al het geld digitaal is dan is iedere transactie te zien (uitgezonderd voornoemde criminelen en terroristen), te traceren en dus ook te belasten. Het geeft overheden verder een ongekende hoeveelheid persoonlijke informatie over elk individu.
Waar u bent geweest, wat u drinkt, eet, met wie, op welke tijd en zo verder. Voor mensen die geven om privacy is dit een waar horrorscenario en voor mensen met despotische aanleg is dit de ultieme droom.
Lees deze column van Alexander Sassen van Elsloo verder op De Financiële Telegraaf