Tag: thierry baudet

Rechtszaak tegen de Nederlandse staat over referendum

Geplaatst op by 0 reacties

Het Forum voor Democratie, waarvan schrijver Thierry Baudet voorzitter is, gaat een kort geding aanspannen tegen de Nederlandse staat over het Oekraïne-verdrag. Minister van Buitenlandse Zaken Bert Koenders maakte in antwoord op Kamervragen woensdagavond duidelijk dat hij niet van plan is in te gaan op eisen van het Forum voor Democratie, zoals de onmiddellijke opschorting van de voorwaardelijke toepassing van het verdrag. ‘Deze antwoorden van de minister vormen een goede reden om onze plannen voor een kort geding door te zetten’, zo reageert Baudet.

In een ingezonden stuk in de Volkskrant had hij vorige maand samen met ondernemer Erik de Vlieger al de mogelijkheid van een gang naar de rechter aangegeven, mocht de regering niet ingaan op een viertal ‘eisen’. Eén daarvan was dat tot het Oekraïne-referendum op 6 april ‘alle implementatie’ van het associatieakkoord zou moeten worden stopgezet. Ook zou Nederland aan de EU moeten vragen om opschorting van de voorlopige toepassing in heel Europa. Eerst zou de Nederlandse bevolking zich er over moeten kunnen uitspreken tijdens het referendum, waarvan Baudet c.s. een van de initiatiefnemers is.

In zijn antwoorden geeft Koenders aan dat ongeveer 70 procent van het verdrag voorlopig zal worden toegepast. Als uitleg geeft hij aan dat het hier gaat om die delen van het akkoord ‘die onder de EU-bevoegdheden vallen’. Hij benadrukt dat dit anticiperen op ratificatie ‘een gebruikelijke stap’ is. Bij vergelijkbare Europese akkoorden met onder meer Zuid-Korea, Peru en Columbia gebeurde dat ook.

Koenders ziet dan ook geen reden om niet met de voorlopige toepassing door te zullen gaan en zal zijn Europese collega’s dat ook niet gaan vragen. Evenmin gaat hij in op de eis van Baudet c.s. om duidelijk te maken wat de regering denkt te gaan doen in geval van een ‘nee’-stem van de bevolking. Koenders houdt op dit punt de kaarten tegen de borst: ‘De regering loopt niet vooruit op de uitslag van het referendum en de gevolgen daarvan’. Wel maakt hij duidelijk dat er dan door toedoen van Nederland zich op Europees vlak een unieke situatie gaat voordoen: ‘De eventuele situatie die zou kunnen ontstaan bij non-ratificatie is onontgonnen terrein.’ In ieder geval voor het Nederlandse voorzitterschap van de Europese Unie zou een ‘nee’-stem een slecht nieuws zijn.

Naast een kort geding overweegt Baudet ook op Europees niveau de voorlopige toepassing van het verdrag aan te vechten. ‘Mogelijk vragen we daarover een prejudiciële beslissing bij het Europese Hof aan. Daarvoor is een spoedprocedure voorzien. Maar helaas is spoed op Europees niveau een relatief begrip. De procedure neemt veel tijd in beslag.’

Bron: de Volkskrant

Europese Unie heeft lak aan Geen Peil-referendum

Geplaatst op by 0 reacties

Zowel Oekraïne als de EU voeren het associatieverdrag al uit, terwijl het nog niet geratificeerd is. Thierry Baudet en Erik de Vlieger zijn voornemens in een kort geding procedure de Nederlandse staat te dagvaarden om alsnog, langs de weg van de rechter, te eisen dat de democratische rechten van de Nederlandse bevolking worden gerespecteerd.

Met verbijstering zien we hoe de Europese Unie het aankomende referendum negeert. Niet eerder ontstond zulke massale commotie over een voorgenomen uitdijing van de EU: bijna een half miljoen Nederlanders steunden de bijzondere gelegenheidscoalitie van betrokken burgers, websites en denktanks die onder de noemer GeenPeil campagne voerde tegen de onzalige politiek van onder andere Verhofstadt en Van Baalen jegens een buurland. En niet eerder werd zulks zo flagrant weggewuifd als nu. Volgens peilingen zou bijna 75 procent van de stemmers op dit moment nee zeggen.

In een persbericht van 31 december maakte de Commissie echter doodleuk bekend dat het gehele associatieverdrag vanaf de volgende dag van kracht zou worden. ‘Op 1 januari 2016 beginnen de EU en Oekraïne de Diepe en Omvattende Vrijhandels Zone (…) de rest van het associatie-akkoord is al sinds November 2014 van kracht.’

Eerder twitterde Porosjenko, de nieuwe president van Oekraïne, dat ‘het Brusselse parlement het associatie-akkoord heeft geratificeerd. Alle EU-landen hebben het ratificatie-proces nu gecompleteerd’.

Toen de politicus in Nederland was zei hij – terwijl hij samen met Rutte een persconferentie gaf – ‘Het referendum stopt dit associatie-verdrag niet’. De Nederlandse premier ging hier niet tegenin.

Maar voor de duidelijkheid: doordat GeenPeil het benodigde aantal handtekeningen verzamelde, heeft Nederland het akkoord niet kunnen ratificeren.

Wij, de burgers van één van de oudste democratieën ter wereld, moeten onze goedkeuring nog geven. Dit is ook bevestigd door de minister van Buitenlandse Zaken, Bert Koenders, in zijn antwoord op vragen van de Tweede Kamer van 26 oktober 2015. Koenders voegde daaraan toe: ‘Het verdrag kan pas in werking treden als alle partijen het verdrag hebben geratificeerd’.

In weerwil daarvan blijkt nu dat de regering het akkoord gewoonweg voorlopig invoert.

Lees verder op de Volkskrant

Vanochtend hoorzitting Peuro in de Tweede Kamer

Geplaatst op by 0 reacties

Referendum EU Associatieverdrag Oekraïne

In voorbereiding op het Tweede Kamerdebat over ons burgerinitiatief voor een parlementaire enquête naar de invoering van euro, heeft de Commissie Financiën van de Tweede Kamer de Peuro-coalitie uitgenodigd voor een hoorzitting. Thierry Baudet en Jort Kelder zullen namens initiatiefnemers het woord voeren. Deze openbare hoorzitting zal plaatsvinden om 10.00 uur in de Troelstrazaal en is voor iedereen toegankelijk (wel ID meenemen). Ook is deze te volgen via livestream (kies bij Troelstrazaal voor audio of video).

Heeft u ons burgerinitiatief nog niet gesteund? Teken hier

Het is hoog tijd voor een fundamentele democratische correctie

Geplaatst op by 0 reacties

In het Filosofisch Elftal analyseren twee denkers een actuele vraag. Elftalspeler Thierry Baudet is één van de initiatiefnemers van het forum ‘GeenPeil’ dat een referendum wil afdwingen. Zijn Nederland en Europa niet democratisch genoeg?

Sinds deze zomer kunnen burgers dankzij een nieuwe wet het initiatief nemen tot een ‘raadgevend referendum’. Een aantal Eurosceptische groepen heeft de krachten gebundeld onder de naam GeenPeil, om deze mogelijkheid te benutten. Als ze voor het eind van deze maand 300.000 handtekeningen hebben verzameld, moet de staat een referendum uitschrijven over het associatieverdrag met Oekraïne.

Het associatieverdrag, een nieuwe stap in de toenadering van de EU tot het Oost-Europese land, moet nu al tijdelijk in de koelkast vanwege het lopende referendumverzoek. Gisteren was de helft (150.000) van de handtekeningen binnen om het referendum daadwerkelijk af te kunnen dwingen.

Thierry Baudet is met zijn dit jaar opgerichte ‘Forum voor Democratie’ één van de initiatiefnemers, naast weblog Geenstijl en Burgercomité EU. Ze spreken van het ‘democratisch tekort’ in Europa en ‘de angst van de heersende politieke orde om burgers inspraak te geven’. Is het werkelijk zo slecht gesteld met het democratische gehalte van Nederland en de Europese Unie? En kan een referendum daar wel verbetering in brengen? Is het idee van een representatieve democratie niet juist dat burgers politici verkiezen om hen te vertegenwoordigen?

“Les één van staats- en bestuursrecht: als jij mij zou machtigen om iets mede namens jou te besturen, dan kan ik vervolgens niét zeggen: ‘Ja, ik zal het doen, maar ik doe het niet zelf, ik geef die vertegenwoordigende taak door aan iemand anders. Voorgoed.’ Maar dat is helaas exact wat onze regeringen met steun van meerderheden in de Eerste en Tweede Kamer al decennia aan het doen zijn. Die ‘meerderheden’ vormen daarvoor geen voldoende democratische legitimatie. Daarvoor zijn de stappen die men neemt te fundamenteel. Partijen die ertegen zijn, hebben er straks niets meer over te zeggen, omdat ook hun zeggenschap door die eenvoudige meerderheden uit handen is gegeven.

“Daarom trekken wij aan de noodrem. Een referendum over het onzalige associatieverdrag met Poetins buurland Oekraïne is misschien een gebrekkige en wat willekeurige noodrem. Ik zou zo tien andere ondemocratische en domme beslissingen kunnen noemen waar ik een referendum over zou willen afdwingen. Maar het is een begin.”

Frank Ankersmit, emeritus-hoogleraar intellectuele geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen: “Landen kunnen onderling verdragen afsluiten, waarin ze bepaalde bevoegdheden afstaan aan een instantie zoals de Europese Unie. Zolang ze daarover verantwoording afleggen in hun nationale parlementen, is er niet veel aan de hand. Het probleem is alleen: Brussel, de EU, heeft een zekere autonomie gekregen, waar eigenlijk niemand greep op heeft.

“Het associatieverdrag, die beslissing om verdere toenadering te zoeken tot Oekraïne, is daar inderdaad een goed voorbeeld van. Of de bevolkingen daarachter staan is zeer de vraag. En of het verstandig is, is niet eens een vraag – het is uitermate onvoorzichtig om opnieuw een land te omhelzen dat zo corrupt is en dat Poetin als een afvallige provincie beschouwt.

“Meer in het algemeen: als we nu ooit hadden gekozen of zouden kiezen voor een federale staat Europa, dan zouden de afspraken helder zijn. En dan zouden de lidstaten juist meer autonomie kunnen behouden. De situatie is nu inderdaad ondemocratisch omdat volstrekt ondoorzichtig is hoe crises moeten worden bezworen en hoever de macht van Brussel reikt. Keer op keer worden we min of meer spontaan ergens in gerommeld. Maar meer directe democratie, zoals referenda, lijkt me daarvoor geen adequate remedie.”

Baudet: “We moeten ergens beginnen om de EU te bestrijden en ons land terug te veroveren. We hebben te kampen met een politieke elite die het volk op geen enkele manier vertegenwoordigt. De Europese bevolkingen zijn in overgrote meerderheid oikofiel (ze houden van het eigene), terwijl de bestuurlijke elites juist oikofoob zijn (ze zijn bang voor het eigene). Onze hopeloze elites: ze zijn vóór massa-immigratie, vóór multiculturalisme en de EU. Ze zijn tegen klassieke architectuur en andere mooie dingen. Ze propageren popmuziek en ongeloof. Bij de bevolkingen ligt het precies omgekeerd. Die zijn in meerderheid tegen massa-immigratie, de Europese integratie, moderne architectuur en andere lelijkheid.

“Het is hoog tijd voor een fundamentele democratische correctie. Vanwaar die angst voor de wil van het volk? In Zwitserland houdt men te pas en te onpas referenda, en praten de burgers over alle onderwerpen mee. Hieruit blijkt: hoe meer verantwoordelijkheid burgers krijgen, hoe beter ze zichzelf gaan informeren. Het leidt niet tot domme beslissingen, integendeel. Het leidt tot democratische beslissingen, die het volk werkelijk vertegenwoordigen en die verrassend wijs blijken te zijn.”

Ankersmit: “Ik begrijp heel goed dat u onze representatieve democratie niet democratisch vindt. Dat ís ze ook niet. Het is eigenlijk heel verwarrend dat wij onze politieke systemen in West-Europa ‘democratieën’ noemen. Dat zíjn ze namelijk niet. Onze zogenaamde representatieve democratie is in feite een electieve aristocratie.

“Dat is geen geheim, het staat in elk handboek. Politici zullen het alleen nooit bevestigen, want de term ‘aristocratie’ is sinds de Franse Revolutie symbool geworden voor vriendjespolitiek, belangenverstrengeling, corruptie. Toch is ons systeem feitelijk een voortzetting van het aristocratische systeem, met als essentieel verschil dat de erfelijke adel vervangen is door een groep waarvan het grootste deel via verkiezingen verkozen wordt.

“Het blijft echter een aristocratie, want het volk kan niet daadwerkelijk meebeslissen, zoals in directe democratieën als het klassieke Athene of Rome, waar overigens het stemrecht beperkt was tot een kleine groep en waar demagogie altijd om de hoek was. Hoe dan ook: het probleem is dat we blijven spreken over ‘democratie’, waarmee steeds verkeerde verwachtingen worden gewekt.”

Baudet: “Blééf het maar bij verkeerde verwachtingen. Het probleem is veel ernstiger; het wemelt van de verkeerde, desastreuze beslissingen. En als we die beslissingen tenminste nog zelf genomen zouden hebben… Zolang wij in naam een democratie zijn, zou het vanzelfsprekend moeten zijn dat de wil van het volk niet genegeerd, maar gehoord en vertegenwoordigd wordt. Daartoe moeten we andere, bottom-up en peer to peer-democratische vormen gaan uitvinden. Dat gebeurt al op allerlei terreinen – van Airbnb tot Wikipedia – maar gek genoeg niet in het belangrijkste domein: de politiek.”

Ankersmit: “Dat de toekomst bij meer directe democratie ligt, lijkt me onwaarschijnlijk. Maar dat ons politieke systeem kapot is, lijkt me ook duidelijk. Dat komt doordat de klassieke relatie tussen burger en staat overwoekerd is geraakt door relaties van staten onderling (zoals de EU) en relaties van staten met de financiële wereld. Wolfgang Streeck laat dat prachtig zien in zijn boek ‘Buying Time’ (2014). Hij onderscheidt ‘staatsvolk’ en ‘marktvolk’. Staatsvolk staat voor de traditionele politieke structuren; wat de staat doet, wordt gedragen door de burger. ‘Marktvolk’ staat voor het nieuwe, onzichtbare en ondemocratische electoraat: de financiële sector.

“Alle staten, van Griekenland tot China, hebben grote schulden. Een staat die schulden heeft, moet lenen. Dus kloppen de staten aan bij de financiële sector. Die bestaat overigens niet uit marsmannetjes, maar bijvoorbeeld ook uit onze eigen pensioenfondsen. Het marktvolk is een ander aspect van onszelf, wij zijn zowel marktvolk als staatsvolk. Hoogstens zijn we ons daar minder van bewust. Hoe dan ook: het marktvolk eist in ruil voor leningen verregaande invloed op de besteding en de voorwaarden. Die eisen blijken voor de politiek belangrijker dan wat de bevolkingen willen – denk maar aan het Griekse referendum dat volstrekt genegeerd werd. Het doet er al heel lang niet meer toe, wat de bevolkingen van onze zogenaamde westerse democratieën willen.”

Trouw van 11 september 2015

We willen zelf onze vrienden kiezen

Geplaatst op by 0 reacties

Rob de Wijk ziet niet dat de Nederlandse democratie wordt uitgehold en dat daarom een referendum belangrijk is, menen Thierry Baudet en Pepijn van Houwelingen.

Columnist Rob de Wijk bekritiseert ons initiatief om middels 300.000 handtekeningen een referendum (GeenPeil) over het associatieverdrag met Oekraïne af te dwingen (Opinie, 4 september). Volgens hem is het verdrag geen stap op weg naar EU-lidmaatschap van Oekraïne, dus waar maken we ons zorgen om?

Inderdaad ontkennen onze politici bij hoog en bij laag dat dergelijk lidmaatschap voor Oekraïne in het verschiet zou liggen. Toch verklaarde Herman Van Rompuy, toenmalig president van de Europese Raad, in 2013 plechtig dat “Oekraïne op termijn zal zijn als de andere nieuwe lidstaten”, stelde José Manuel Barroso, destijds commissievoorzitter, dat “de toekomst van Oekraïne in de EU ligt” en nam het Europees Parlement in 2005 een motie aan waarin lidmaatschap aan Oekraïne nadrukkelijk als mogelijkheid werd gepresenteerd.

Evenmin lijkt De Wijk op de hoogte van de bepalingen in het associatieverdrag over coördinatie op militair en veiligheidsterrein. Onlangs hebben de Amerikanen drie militaire bases geopend in West-Oekraïne en aangegeven de militaire steun aan het land te zullen intensiveren. We worden geleidelijk meegezogen in een gewapend conflict met Rusland – zeer gevaarlijk, en absoluut niet in ons belang. Waarom horen we De Wijk daar niet over?

Hij stelt slechts dat er ‘niets’ mis mee is om belastinggeld aan Oekraïne over te maken. Volgens onderzoek is het land echter een van de meest corrupte ter wereld – niveau Zimbabwe. Hoe zinvol is het om daar bakken geld heen te sturen? En hoe zinvol is de geleidelijke afschaffing van visum-restricties waar het associatieverdrag in voorziet? Een land in burgeroorlog, in de wereldtop van vrouwenhandel? Ook dat element van het associatieverdrag is De Wijk blijkbaar ontgaan.

Het meest stuitende aspect van zijn column is echter niet zijn gebrek aan zicht op de implicaties van het voorliggende verdrag; maar de opvatting van democratie die hij in het slotdeel ventileert.

‘Coalitiepolitiek’, schrijft hij, ‘is geven en nemen. Als ik het er niet mee eens ben ga ik niet roepen dat een besluit ondemocratisch is’. Het punt dat De Wijk hier mist, is dat dit inderdaad geldt binnen de kaders van de representatieve democratie. Maar wat als die representatieve democratie zichzelf beetje bij beetje afschaft? Dat is wat nu aan het gebeuren is.

De geleidelijke, maar onmiskenbare bevoegdheidsoverdracht van het Nederlands parlement naar de Brusselse burelen betekent dat het forum waar wij ooit hebben besloten onze gemeenschappelijke problemen te bespreken feitelijk niet langer als zodanig functioneert. Als de politiek zijn bevoegdheden te buiten gaat door zichzelf af te schaffen en ons politiek te onteigenen valt de soevereiniteit terug aan het volk.

Daarom is een referendum over EU-gerelateerde zaken meer op zijn plaats dan over welk ander onderwerp dan ook. Het gaat niet zomaar over een verdrag: het gaat over zelfbeschikking. Het gaat om ons recht om in laatste instantie zelf te mogen beslissen over hoe wij ons leven inrichten, wie onze vrienden zijn en met wie wij visum-restricties hebben of niet.

Rob de Wijk kent niet alleen de verdragstekst niet: hij begrijpt ook niet wat democratie werkelijk betekent.

Trouw, donderdag 10 september 2015

Associatieakkoord met Oekraïne is een ernstige vergissing

Geplaatst op by 0 reacties

We zijn tig crises verder, maar de onverschillige, naïeve houding van onze politici tegenover Brussel is nog altijd niet veranderd. Daarom moeten burgers aan de bel trekken, vindt Thierry Baudet.

Nederlandse politici hebben de gewoonte om de voortgang van het Europese project onbevangen over zich heen te laten komen; ze maken zich doorgaans weinig zorgen over de nadelige gevolgen die besluiten van de EU voor Nederland kunnen hebben en verlenen eigenlijk altijd wel hun steun. Zo ging het bijvoorbeeld met de open grenzen en met de invoering van de euro: men ging er (blijkbaar) van uit dat het wel goed zou komen. Het waren slechts zwartkijkers die problemen zagen!

Inmiddels zijn we meerdere financiële crises, honderden miljarden steungelden, een omvangrijk vluchtelingenprobleem en een explosie van de grensoverschrijdende criminaliteit verder. Toch is deze onverschillige, naïeve houding van onze politici tegenover Brussel nog altijd niet veranderd. Deze zomer was het weer raak. Zonder noemenswaardig debat ratificeerde ons parlement het ruim driehonderd pagina’s tellende associatieakkoord met Oekraïne. Het zou slechts gaan om economische ‘samenwerking’, een ‘aangeklede vrijhandelsovereenkomst’ volgens VVD-woordvoerder Ten Broeke. Het zou zorgen voor grotere ‘stabiliteit’ in de regio, aldus D66-woordvoerder Sjoerdsma. Ze maken een grote vergissing.

Het akkoord bestaat uit twee delen: het één is economisch, het ander politiek. Oekraïne ratificeerde het politieke gedeelte in maart 2015 – maar heeft tot op heden het economisch gedeelte nog niet ondertekend. Dat is ook niet zo vreemd, want het akkoord met de EU zou de betrekkingen met handelspartner Rusland in gevaar brengen – en daar gaat 25 procent van zijn totale export heen. Begrijpelijkerwijs ziet Rusland niet hoe het de open grenzen met Oekraïne kan handhaven wanneer Oekraïne ook alle producten uit de EU zomaar binnenlaat. In een driepartijencoalitie wordt nu gesproken over een manier om de economie van Oekraïne open te houden voor Rusland (voor Oekraïne van levensbelang) terwijl ook Europa vrijelijk producten in en uit kan voeren – maar het akkoord is op dat punt dus inmiddels achterhaald. Het argument van Ten Broeke snijdt geen hout.

Het politieke gedeelte is wél geratificeerd. Maar dit maakt de situatie in de regio niet ‘stabieler’, zoals D66 denkt. Neem de coördinatie van het defensie- en veiligheidsbeleid waarin het verdrag voorziet. Artikel 4 bepaalt dat Oekraïne en de EU gaan ‘samenwerken’ op het gebied van ‘veiligheid en defensie’. Omdat in het Verdrag van Lissabon (art. 28 A) is bepaald dat het gemeenschappelijk veiligheids- en defensiebeleid „gestalte krijgt in – en in overeenstemming [blijft] met – de in het kader van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie aangegane verbintenissen”, betekent dit een halve toetreding van Oekraïne tot het trans-atlantische bondgenootschap. Onlangs beloofde NAVO Secretaris-Generaal Stoltenberg Oekraïne een ‘sterk partnerschap’ want: ‘de NAVO staat aan jullie kant’. Terwijl Henry Kissinger deze week in ongewoon scherpe bewoordingen waarschuwde voor de ondoordachte houding van het Westen richting Rusland, werd gisteren bekend dat de Verenigde Staten de militaire trainingsmissies in Oekraïne zullen uitbreiden en intensiveren: roekeloos beleid waar wij via dit associatieverdrag mede in verwikkeld raken.

Ondertussen geeft het associatieverdrag Oekraïne ook verder zicht op toekomstig EU-lidmaatschap. Dit ontkennen Ten Broeke en Sjoerdsma – maar Herman van Rompuy stelde tijdens de onderhandelingen over dit verdrag in 2013 doodleuk dat Oekraïne ‘op termijn zal worden zoals de andere nieuwe lidstaten’. Volgens Barroso ligt ‘de toekomst van Oekraïne in de EU’. Al in 2005 stelde het Europees Parlement dat EU-lidmaatschap voor Oekraïne in de toekomst nadrukkelijk tot de mogelijkheden behoort. Het associatieverdrag vormt slechts de volgende stap in deze geleidelijke, maar onmiskenbare toenadering.

De eerste concrete stappen die ondertussen worden gezet betreffen Europese financiële steun voor allerlei ontwikkelingsprojecten in Oekraïne én de opbouw van een “visumvrije regeling” (preambule en artikel 19). Is dat verstandig? Is dat in ons belang? Oekraïne geldt als één van de meest corrupte landen ter wereld. Verwachten we werkelijk dat ons geld goed terechtkomt? Is het werkelijk een goed idee de grenscontroles te versoepelen terwijl Oekraïne wereldleider is in illegale vrouwenhandel, kinderprostitutie en doorvoer van drugs – en bovendien in een regelrechte (burger)oorlog is verwikkeld?

Onze politici zijn ziende blind. Daarom moeten burgers aan de bel trekken. Samen met GeenStijl en Burgercomité-EU is mijn denktank Forum voor Democratie een petitie gestart om de regering te dwingen het associatieverdrag aan de bevolking voor te leggen via een referendum. Dat kan sinds kort. Bij 300.000 handtekeningen is de Nederlandse staat verplicht een volksraadpleging uit te schrijven. We zijn vastbesloten het benodigde aantal ondertekenaars binnen de daarvoor gestelde termijn van zes weken te halen. Het associatieakkoord met Oekraïne is een ernstige vergissing en moet worden tegengehouden.

Thierry Baudet is auteur van De Aanval op de Natiestaat en directeur van de onafhankelijke denktank Forum voor Democratie. De petitie is te ondertekenen via www.geenpeil.nl.
GeenPeil ligt op koers: in een week tijd werden meer dan 80.000 handtekeningen opgehaald. Voor het ‘inleidende verzoek’ moesten eerder al 10.000 handtekeningen van kiesgerechtigden worden verzameld. Dat werd in vier weken ruimschoots gehaald.
De actie is mogelijk doordat Nederlanders sinds 1 juli de overheid kunnen dwingen een raadgevend referendum uit te schrijven als zij het niet eens zijn met wetten of verdragen. De uitslag van het referendum is dus niet bindend.
GeenPeil heeft tot 28 september de tijd om 300.000 handtekeningen te verzamelen.

Bron: NRC Next van 1 september 2015

Handelsverdrag met VS is te politiek ingrijpend

Geplaatst op by 0 reacties

Het handelsverdrag tussen EU en VS is strijdig met onze ideeën over dierenwelzijn, privacy en patenten.

Door Thierry Baudet

Een van de terugkerende misvattingen in het debat over het Europese project is dat het regelen van economische zaken geen ingrijpende gevolgen zou hebben voor de politiek. Zo ging het met de invoering van de euro en zo ging het met de interne markt en de open grenzen. Steeds werden nieuwe machtsvergrotingen van Brussel gepresenteerd als louter technische, puur praktische maatregelen waar iedereen beter van werd, waar hooguit sommigen op korte termijn wat omschakelproblemen door zouden ondervinden, maar waar tegen geen serieuze, fundamentele oppositie mogelijk was.

Precies zo gaat het nu met TTIP: het ambitieuze handelsakkoord met de Verenigde Staten waarover de onderhandelingen twee jaar geleden begonnen en waarmee in totaal duizenden miljarden zijn gemoeid. Op donderdag 5 februari j.l. was de jaarlijkse overzichtsconferentie. In Brussel kwamen politici, grote bedrijven en lobbyisten samen om de voortgang te bespreken en hun wensen kenbaar te maken. Eurocommissaris Cecilia Malmström hield een wervend verhaal, de Amerikaanse ambassadeur gaf een high five aan Europarlementariër Bernd Lange en megafarmaceut Pfizer benadrukte dat TTIP vooral goed was voor het midden- en kleinbedrijf.

Het handelsakkoord beoogt drie zaken te doen:
1) het harmoniseren van productspecificaties,
2) het afschaffen van invoertarieven en -quota en
3) het instellen van een Atlantisch arbitragetribunaal waar geschillen tussen bedrijven en overheden kunnen worden beslecht.

Al deze zaken worden volgens het bekende economisme verdedigd: het zou competitie en innovatie stimuleren, het zou onnodige dubbele regelgeving wegwerken, we zouden er allemaal x euro per jaar aan verdienen. Dit zou waar kunnen zijn – evengoed zou het voordeel erg mee kunnen vallen, en het is ook mogelijk dat het akkoord onze economie uiteindelijk schaadt. We weten het niet, het is speculatief. Economie is geen voorspellende wetenschap.

Zinniger dan het getouwtrek over cijfers is dan ook de vraag naar de politieke consequenties.

Lees deze column van Thierry Baudet verder op het NRC

Marcel Canoy heeft gewelddadige dromen over Thierry Baudet

Geplaatst op by 0 reacties

Kent u Marcel Canoy? Hij was één van de mensen die, in de NRC, media opriepen om Thierry Baudet te censureren omdat die te kritisch zou zijn op de Europese Unie. Daarnaast is hij columnist voor het FD, distinguished lecturer Erasmus School of Accounting and Assurance, en een behoorlijk invloedrijke man in de wereld van business en lobby.

Kortom, een redelijk belangrijke man in de eurofiele wereld van ons-kent-ons.

Eerder steunde hij dus al een verzoek om Baudet voortaan te censureren. Dat is kinderachtig, belachelijk en apert, maar er komt géén geweld bij kijken. Dat is, zullen we maar zeggen, dan nog iets.

Helaas is Canoy in korte tijd geradicaliseerd.

Eerst roepen dat iemand monddood moet worden gemaakt, daarna overschakelen en zeggen dat, nou ja, de persoon eigenlijk wel meteen aan stukken kan worden gehakt.

Lees deze column van Michael van de Galien verder op De Dagelijkse Standaard