Alleen de Brusselse-elite profiteert van afschaffing roamingkosten

Jarenlang werd Europa verkocht door te wijzen op de praktische voordelen. Door Europa hoeven we niet meer te wachten bij de douane en door Europa kun je ook pinnen in het buitenland. Europa is vooral heel handig, zo was de boodschap. Het probleem laat zich raden: dit soort praktische voordelen worden langzaam gemeengoed en dan merkt niemand het voordeel meer op. Dan moeten er nieuwe praktische voordelen komen om Europa weer in een positief daglicht te plaatsen.

De nieuwste maatregel in de lijst praktische voordelen is het verhaal over de roamingkosten: de kosten bij bellen en internetten in het buitenland. Deze zijn veel hoger dan als je gewoon binnen Nederland belt. Vanuit het streven om een Europese markt te maken, is dat een ongewenste zaak. Dan zou bellen tussen Europese landen immers even goedkoop moeten zijn als bellen binnen je eigen land.

Daar was het positieve persbericht al. Het Europees Parlement besloot begin 2014 de roamingkosten af te schaffen. De regel zou eind 2015 moeten ingaan.

Dit succes voor Europa moet gevierd worden. En dus was het Europarlementariër Marietje Schaake die onlangs bij een discussie aan de Universiteit van Amsterdam de aanwezigen wist te vertellen dat dit een hele mooie maatregel was voor iedereen. En zo doet iedereen dat die Europa een warm hart toedraagt: afgelopen week bij een discussie in Brussel over het nieuwe boek van Joop Hazenberg kwam hetzelfde punt op: de afschaffing van de roamingkosten laat zien dat Europa goede dingen voortbrengt en meerwaarde heeft.

Twee vragen aan de voorstanders.

Lees dit artikel van Chris Aalberts verder op The Post Online

Europese netneutraliteit opnieuw ter discussie

Het voorstel van eurocommissaris Neelie Kroes (Digitale Agenda) voor Europese netneutraliteit wordt herzien, waardoor netneutraliteit opnieuw ter discussie staat.

Dat blijkt uit gelekte documenten van de Raad van de Europese Unie, die door European Civil Digital Rights, de Europese waakhond voor digitale rechten, zijn gepubliceerd.

In april van dit jaar stemde het Europees Parlement in met een voorstel van Kroes voor Europese netneutraliteit, dat tevens een einde aan roamingkosten binnen Europa maakt. Netneutraliteit bepaalt dat providers geen diensten of toepassingen op het internet mogen belemmeren. Alle data moeten gelijk worden behandeld.

Nadat het Europees Parlement over het plan heeft besloten, buigt de Raad van de Europese Unie zich over het voorstel. De Raad van de Europese Unie, die bestaat uit vertegenwoordigers van de Europese landen, wil naar verluidt het voorstel herzien en wijzigingen doorvoeren.

Uit de gelekte documenten blijkt dat de Raad van de Europese Unie belangrijke aanpassingen wil doorvoeren in het huidige voorstel, waarbij het wegens “noodzakelijke flexibiliteit” mogelijk moet worden om internetdiensten te laten “blokkeren, vertragen, veranderen of stopzetten”.

Daarnaast is in het herziende voorstel de term netneutraliteit minder duidelijk gedefinieerd en wordt er weer ruimte geboden voor “gespecialiseerde diensten” die voorrang zouden kunnen krijgen op het internet.

Ook het afschaffen van roamingkosten in Europa zou opnieuw ter discussie staan.

Lees verder op Nu

30.000 lobbyists and counting: is Brussels under corporate sway?

From mobile phone charges to nations’ interests, these shadowy agitators are estimated to influence 75% of European legislation.

When the Polish MEP Róża Thun was elected five years ago, she thought the job would be fairly straightforward. She hadn’t reckoned with the lobbyists.

Take mobile phone charges. She saw the fact that EU citizens pay eye-watering sums in other EU states as an anomaly that needed fixing. But it wasn’t that simple. “We had telephone companies and lobbyists who started to invade us,” she recalls. “They obviously didn’t want to reduce roaming charges because it would hit them in the pocket.”

To stroll around the vast, ugly and permanent building site that is Brussels’ European district is to brush up against the power of the lobbies. Every office block, every glass and steel construction within a kilometre of the European commission, council and parliament is peopled by Europe’s biggest corporate names.

Thousands of companies, banks, law firms, PR consultancies and trade associations are there to bend ears and influence the regulations and laws that shape Europe’s single market, fix trade deals, and govern economic and commercial behaviour in a union of 507 million.

Lees verder op The Guardian