Visieloos geschater

De euforie in de Brusselse bubbel was vorige week zondag kort maar hevig. Om half zes ’s middags maakte commissievoorzitter Juncker via Twitter zijn felicitaties aan de nieuwe Oostenrijkse president wereldkundig.

Volgens Juncker was de overwinning van Van der Bellen niet alleen een Oostenrijkse zaak maar ging ze heel Europa aan. En dat was omdat Van der Bellen zich had ingezet voor ‘Europese waarden’ en ‘eenheid’.

Bont maakte een uur later Martin Schulz het. In de eerste tweet meldde hij dat Van der Bellen had gewonnen dankzij zijn pro-Europese campagne. In de tweede dat diens overwinning een dodelijke slag had toegebracht aan het ‘benepen nationalisme en anti-Europeanisme van nostalgische populisten’. Om kwart voor acht voegde Donald Tusk zich in het Twitter-koor. Volgens hem waren felicitaties op hun plaats omdat de verkiezing van Van der Bellen ‘blijvende Europese eenheid’ zou betekenen.

Drie uur later verwierpen de Italianen de grondwetswijzigingen waar premier Renzi zijn politieke lot aan had verbonden, bleek het ‘benepen nationalisme’ van de ‘nostalgische populisten’ nog even springlevend als ervoor, en verstomden de felicitaties aan het adres van het Europese politieke establishment van de commentatoren en journo’s net zo snel als ze hadden opgeklonken.

Ik breng het in herinnering omdat het iets belangrijks onthult over de politieke kaste.

Lees deze column van Ewald Engelen verder op de Groene