Nieuwe premier Oekraïne is oligarchenvriend

President Porosjenko heeft weinig te vrezen van Volodimir Grojsman, die waarschijnlijk premier wordt. De twee hebben nauwe banden. Of dat het Oekraïense wantrouwen jegens politici wegneemt, is sterk de vraag.

Na maanden van politiek geharrewar krijgt Oekraïne de komende dagen waarschijnlijk een nieuwe premier: Volodimir Grojsman, momenteel nog voorzitter van het Oekraïense parlement. Grojsman moet het overnemen van premier Arseni Jatsenjoek, wiens populariteit tot het nulpunt is gedaald wegens de toenemende armoede en het uitblijven van ingrijpende hervormingen.

Het aantreden van Grojsman moet een einde maken aan de voortdurende ruzies tussen Jatsenjoek en president Porosjenko, waardoor de regering meer en meer verlamd raakte en het vertrouwen van de buitenlandse geldschieters begon te verliezen. Maar de eerste reacties in Kiev op het nieuws dat Grojsman waarschijnlijk de post van premier krijgt, getuigden niet van veel vertrouwen. ‘Grojsman zou tien jaar geleden een goede premier zijn geweest’, reageerde de Oekraïense parlementariër en anticorruptie-activist Sergi Lesjtsjenko.

Grojsman beloofde vrijdag vaart te zetten achter de door het Internationaal Monetair Fonds geëiste hervormingen. Als bewijs daarvoor kondigde hij aan dat hij de voormalige Slowaakse minister van Financiën Ivan Miklos, die in eigen land veel succes had met zijn hervormingen, in zijn kabinet zal opnemen. Maar de scepsis blijft groot.

‘Grojsman zit in de zak van president Porosjenko,’ zegt Anatoli Oktysjoek van het International Centre for Policy Studies in Kiev. De 38-jarige Grojsman was burgemeester van Vinnitsja, waar het hoofdkwartier is gevestigd van Porosjenko’s snoep- en chocoladeconcern Roshen. Als burgemeester van Vinnitsja bouwde Grojsman een goede reputatie op, maar volgens Oktysjoek zou zijn benoeming geen goed nieuws zijn voor Oekraïne’s westerse geldschieters. ‘Het voordeel is dat er nu een einde komt aan het eindeloze wantrouwen tussen president en premier, maar Grojsman heeft te nauwe banden met Porosjenko en andere oligarchen’, zegt hij.

Twee jaar na de revolutie op Maidan zijn de Oekraïners diep teleurgesteld in hun nieuwe regering. ‘Het wordt alleen maar slechter. De economie holt achteruit, terwijl de prijzen alleen maar stijgen. Het gemiddelde pensioen bedraagt 1.200 hryvnia oftewel 40 euro per maand. Daar kun je niet eens de huur en andere vaste kosten van betalen’, zegt Oleksi Lazarenko (62), een voormalige politieagent die nu zijn brood verdient als taxichauffeur. ‘We dachten dat Maidan een einde zou maken aan de almacht van de oligarchen, maar ze zitten er allemaal nog steeds.

Tegenover het regeringsgebouw in Kiev hangen al weken enorme banieren waarop een nieuwe partij, de ‘Partij van de Gewone Mensen’, aandringt op het aftreden van de premier. ‘Een Oekraïne zonder Jatsenjoek!’, staat op een van de banieren te lezen. Maar ook deze nieuwe, populistische partij is een verlengstuk van een oligarch: de rijke zakenman Dmitro Firtasj, die vanuit zijn ballingsoord Oostenrijk zijn aanzienlijke zakelijke belangen probeert veilig te stellen.

‘Het probleem is dat je in Oekraïne eigenlijk geen echte politieke partijen met een ideologie of een programma hebt’, zegt Oktysjoek. ‘Het zijn allemaal partijen die in handen zijn van oligarchen. Bovendien zijn de staatsinstellingen zwak en staan ze ten dienste van de heersende partij. Iedere leider hier wil een soort secretaris-generaal zijn, zoals vroeger de leider van de communistische partij.’ Volgens hem voelen Porosjenko en de andere politieke kopstukken zich wel thuis in het huidige systeem. ‘Hier hebben ze twintig jaar aan gebouwd, dus waarom zouden ze het afbreken?’

Lees het hele artikel op de Volkskrant via Blendle

De old boys rond ja-campagne ‘Stem voor Nederland’

Vrijdagavond onthulde – nota bene – de NOS dat de Amerikaanse miljardair George Soros de Machiavelli achter de ja-campagne is.

Hij levert via zijn Open Society Foundations 200.000 euro buitenlands bemoeigeld aan de lobbyclub Stem voor Nederland, een initiatief van een aantal politieke opportunisten. Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt? En dat woord betekent in dit geval dat de Nederlandse democratie (ongewenste) inmenging krijgt van de man die achter de schermen de Oekraïense Oranje Revolutie financierde en zijn geld inzette op de Maidan-beweging. Soros heeft een Franse veroordeling voor handel met voorkennis en zijn hedgefunds waren mede veroorzaker van de kredietcrisis – zelf verdiende hij desondanks 2,9 miljard dollar in 2007. Zijn bemoeienissen met de EU wakkeren onderlinge verdeeldheid in Europa aan en hij investeerde 100 miljoen dollar in het dubieuze Human Rights Watch. Livestro cum suis laten zich dus schaamteloos financieren door iemand met een uitgesproken eigen agenda, waar gigantische financiële en geopolitieke belangen achter schuil gaan. Als het Soros (en Livestro) écht om de Nederlandse democratie te doen was, dan zou hij het nee- en het neutraal-kamp immers ook van geld moeten voorzien. Of twee ton genoeg is om een ‘ja’ te kopen, valt overigens nog te bezien. Maar wij van GeenPeil wilden alleen maar een referendum over onze eigen democratie, júist omdat we de invloed van buitenlandse poppenspelers willen inperken.

Omdat we transparantie hoog in het vaandel hebben, zijn we dus maar eens in de stichting Soros voor Nederland van onder andere Joshua Livestropop (De Dagelijkse Clickbait) en Michiel van Hulten (PvdA-EU) gedoken om te kijken welke old boys met het geld van Ome George gaan pokeren met de Nederlandse democratie. We kennen Livestro immers als een kwakkelende internetondernemer, maar eentje wie wel altijd heel goed weet waar de potjes met honing te vinden zijn. Een referendum is voor hem kennelijk een goede kans gebleken om gratis geldschieters naar de mond te praten in ruil voor een zak muntjes. In dit geval dus de muntjes van George Soros. Daarnaast zijn er ook rechtstreekse diplomatieke betrekkingen bij SvN, zoals bestuurslid Pieter-Jan Wolthers, voormalig ambassadeur in Roemenië, Moldavië en… Oekraïne!

Lees verder op GeenStijl