Wees er maar zeker van: die middenklasse, zij gaat eraan

Zelden heb ik zo’n oprechte aanklacht tegen wat er mis gaat in onze economie gezien. Een Roemeense vrachtwagenchauffeur werd aan de kant van de snelweg door de Antwerpse televisie naar zijn mening gevraagd over zijn beroep. “Ik haat deze job. Ik wil ook naar huis gaan en mijn kinderen kunnen zien, maar mijn kinderen hebben geld nodig om naar school te kunnen gaan.”

Dit zijn de moderne slaven die onze globalisering overeind houden: de katoenplukkers in Tajikistan die hun eigen natuur kapot maken om onze T-shirts te kunnen produceren, de Aziatische arbeidsters die aan één euro per dag onze rommelwinkels vullen, de Filipijnse matrozen die de containerschepen bemannen, de Roemeense truckers die de containers naar onze warenhuizen brengen, de arbeiders van Fernand Huts die zonder vast contract alles in dozen mogen stoppen en de winkelbediendes die de meuk eveneens aan een hongerloon aan de gezapige Europese middenklasse mogen verkopen.

Lees deze column van Jonathan Holslag verder op De Morgen

Banen worden in de toekomst vrijer en leuker, maar niet voor iedereen

Volgens een recent rapport van CBRE en Genesis ziet de wereld er binnen vijftien jaar heel anders uit. De helft van de huidige beroepen zal verdwenen zijn, vooral ten koste van de middengroepen.

Dat automatisering en robotisering routinematig werk uit handen neemt is een zegen, want efficiënt. Dat er daardoor veel banen verloren gaan aan de onderkant en van de arbeidsmarkt is een minder plezierig effect. Maar nu blijkt uit een studie van de internationale vastgoedadviseur CBRE en het Chinese Genesis dat ook in de middengroepen veel soorten banen zullen verdwijnen. Volgens de onderzoekers zal de komende vijftien jaar de helft van alle bestaande banen verdwijnen, die maar ten dele zullen worden opgevuld door nieuwe.

Het rapport, getiteld Fast Forward 2030: De toekomst van werk en de werkplaats, is gebaseerd op interviews met meer dan 220 experts, bedrijfsleiders en jongeren in Azië, Europa en Noord-Amerika. Volgens de onderzoekers waren er twee verrassende uitkomsten:

‘The excitement and determination of youth in Shanghai, Beijing and Tokyo to rethink the experience of work and push their superiors to change; and more conservative opinions than expected in New York and London.’

Opmerkelijk is het misschien wel dat met name Aziatische jongeren de kwaliteit van het leven en de betekenis van werk centraler zijn gaan stellen. Maar verrassend? Uit onderzoek is gebleken, dat naarmate de welvaart toeneemt, ook (het verlangen naar) vrijheid toeneemt. Opmerkelijk is ook de snelheid waarmee deze transities zich voltrekken. Door internet en sociale media verloopt de informatie-uitwisseling met de snelheid van het licht. Interessant is ook de meer conservatieve opvattingen in wereldsteden als New York en Londen.

De onderzoekers wijzen er voorts op dat de ‘jacht naar (jong) talent’ onverminderd hoog blijft, zowel in loondienst als daarbuiten. Wel signaleren ze een trend dat steeds meer jongeren niet voor een baas willen werken, maar zelfstandig of in groepen aan de slag gaat. Niet alleen in het Westen, maar ook in China en andere Aziatische landen.

Privé leven en werk zullen steeds meer met elkaar verbonden worden. Persoonlijk welbevinden en geluk worden belangrijker dan geld en carrière. Hiernaast worden creativiteit en innovatie belangrijke ‘waardestuwers’, alsmede de tendens om in kleine teams te werken, waarbij kleinschaligheid, flexibiliteit en verregaande taakverdeling hoog in het vaandel staan (Belbin!).

De onderneming van de toekomst is ‘lean, agile and authentic‘. Met andere woorden: klein (tussen 20 en maximaal 40 werknemers), flexibel en oorspronkelijk. Zoiets als Follow The Money dus, maar dat terzijde. Merk overigens op dat deze trends ronduit lijnrecht staan tegen de heersende trend van ‘groot, groter, grootst’.

Lees deze column van Jean Wanningen verder op Follow The Money

How the middle class got screwed: globalization and our new Insecurity Economy

The social safety net is in tatters. No jobs are safe. Who is to blame — and what has the anxiety done to us all?

It is clear that American families have been struggling in recent decades. Less obvious are the forces that are responsible for this reversal of fortune. However, a significant body of research now points to a confluence of economic and social trends that many scholars agree have played a crucial role in the rise of financial insecurity.

Since the 1970s, work in the United States has undergone a dramatic transformation—a regression from the New Deal quest for stability and from shared prosperity to insecurity security to a state in which work is precarious. In the words of sociologist Arne L. Kalleberg, work has become more “uncertain, unpredictable, and risky from the point of view of the worker.”

One reason for the rise of precarious work is the wholesale restructuring of the American economy from one based on manufacturing to one based on services. After World War II the manufacturing sector comprised 40 percent of the labor force; by 2005, that share had fallen to only 12 percent. The service sector now makes up about 80 percent of the jobs in the United States. Durable manufacturing jobs (autoworker, machinist, chemical engineer) offering higher wages and good benefits have been replaced by service sector jobs (store clerk, cashier, home health-care aide) that pay less, offer few or no benefits, and are more insecure.

Moreover, while the manufacturing sector tends to create good jobs at every employment level, the service sector tends to create a relatively small number of high-skill, high-paying jobs (in fields like finance, consulting, and medicine) along with a large number of low-skill, low-paid jobs (in retailing, child care, and hospitality). The result is that secure, semiskilled middle-income jobs like those that once fueled the rapid expansion of the American middle class are increasingly hard to find.

Lees verder op Salon