Frankrijk naar een politiestaat?

Ik schrijf een proefschrift over noodrecht en financieel toezicht. Terwijl ik me de afgelopen jaren voornamelijk druk heb gemaakt over het gebrek aan zinnige noodwetgeving voor de financiële sector, nu komt daar een andere zorg bij: het noodrecht zelf. Ik zal uitleggen waarom.

Noodrecht is het rechtsgebied dat het handelen van de overheid in tijden van nood regelt en begrenst. Noodrecht is nodig omdat mensen in tijden van nood en angst nu eenmaal vatbaar zijn voor nagenoeg alles dat hen lijkt te beschermen, ook als die bescherming betekent dat regels die bedoeld zijn om de burger te vrijwaren van overheidsinmenging, worden afgekalfd. Met andere woorden: een noodsituatie is de ideale situatie voor een overheid om meer macht naar zich toe te trekken en werkt machtsmisbruik van de overheid dus vrij eenvoudig in de hand.

Noodrecht is bedoeld om dergelijk machtsmisbruik tegen te gaan, om de rechtsstaat door een crisis heen te loodsen en heeft als belangrijkste opdracht hem in stand te houden. Noodrecht is er om er voor te zorgen dat grondrechten gewaarborgd blijven en dat het politieke besluitvormingsproces, in normale omstandigheden gekenmerkt door transparantie en parlementaire inspraak, zoveel mogelijk intact blijft. Dat is de ene kant van het noodrecht.

De andere kant is dat het noodrecht, dat op grond van de noodtoestand in werking treedt, de overheid ruimere bevoegdheden geeft dan het recht in normale omstandigheden doet. De overheid kan de bewegingsvrijheid van mensen beperken door bijvoorbeeld een avondklok in te stellen en demonstraties te verbieden.

De overheid kan in de privésfeer van burgers treden door het briefgeheim op te heffen, zonder rechtelijk bevel huiszoekingen te verrichten en mensen langdurig te arresteren en te detineren op grond van een niet bewezen verklaarde verdenking. Daarnaast leidt de noodtoestand doorgaans tot het er snel doorheen drukken van wet- en regelgeving die in normale omstandigheden op veel weerstand zou stuiten, zoals een Grondwetswijziging of de uitsluiting van parlementaire inspraak in bepaalde noodsituaties.

Academische prietpraat? Nee. Hollande riep onlangs de noodtoestand uit en eiste direct een verlenging daarvan met drie maanden alsmede een Grondwetswijziging. Het Franse parlement, murw geslagen door angst en radeloosheid, zal instemmen, zoals nagenoeg alle parlementen van vergelijkbare rechtsstaten in dit soort situaties hebben gedaan. Intussen is de noodtoestand verlengd.

Lees verder op de Volkskrant

Paris: You don’t want to read this

You don’t want to read this, and I take no pleasure in writing it, and no one really wants to hear it right now. But I believe it needs to be said.

I join the world in grieving for the dead in Paris. I have grieved for the dead from 9/11 forward — the Australians who died in terror attacks on Bali in 2005, Londoners who died in terror attacks in 2005, the French citizens who died in the Charlie Hebdo attacks in January of this year, the Russians whose plane went down over the Sinai a week or so ago. I grieve also for those killed in smaller attacks already smuggled deep into the obscurity of our memory.

And so we Tweet hashtags and phrases in high school French and post GIFs to Facebook. We know what to do; we’ve done this before.

But it has to be said, especially looking at the sick repetition of the same story, that despite fourteen plus years of a war on terror, terror seems to be with us as much as ever, maybe even more. It is time to rethink what we have done and are doing.

Since that day in 2001, the one with those terrible sparkling blue skies in New York, we have spied on the world, Americans at home and foreigners abroad, yet no one detected anything that stopped the Paris attacks. We gave up much to that spying and got nothing in return.

Since 2001, the United States has led nations like Britain, France, Australia and others into wars in Iraq, Afghanistan, Libya and Syria, with drone attacks on people from the Philippines to Pakistan to all parts of Africa. We have little to nothing to show for all that.

Since 2001 the US has expended enormous efforts to kill a handful of men — bin Laden, al-Zarqawi, al-Awlaki, and this weekend, Jihadi John. Others, many without names, were killed outside of media attention, or were tortured to death, or are still rotting in the offshore penal colony of Guantanamo, or the dark hell of the Salt Pit in Afghanistan.

And it has not worked, and Paris this weekend, and the next one somewhere else sometime soon, are the proof.

Lees deze column van Peter van Buren verder

Hollande: ‘Frankrijk wil euroregering’

De Franse president François Hollande wil de plannen van een euroregering nieuw leven in te blazen, dit oppert hij in het weekblad Le Journal du Dimanche. ‘Frankrijk is bereid om een voortrekkersrol te nemen in de eurozone, samen met andere landen die dat wensen’, stelt het staatshoofd.

Hollande meent dat de 28 landen van de Europese Unie niet hetzelfde denken over de toekomst en dat parlementen te ver verwijderd blijven van beslissingen. Met een eigen regering en begroting zou de monetaire unie onder meer beter in staat zijn om de Griekse crisis te bezweren. ‘Wat ons bedreigt is niet te veel Europa, maar juist een gebrek daaraan’, aldus de president.

‘De eurozone heeft deze week haar cohesie met Griekenland weten te herbevestigen. De kwaliteit van de Frans-Duitse as heeft daar een grote rol ingespeeld. De Europese gedachte heeft overwonnen’, zo schrijft Hollande in een publieke tribune in Journal du Dimanche, gewijd aan de Franse oud-minister en president van de Europese Commissie Jacques Delors, die morgen zijn 90ste verjaardag viert. Hij heeft er (mede) voor gezorgd dat de euro is ingevoerd.

‘Maar nu moeten we een tandje bijzetten, we kunnen niet blijven trappelen’, waarschuwt Hollande. ‘Ik heb voorgesteld om het idee van Jacques Delors opnieuw op te pikken, om zo tot een ‘euroregering’ te komen en haar een specifiek budget toe te kennen.’

Het socialistische staatshoofd: ‘Een munt delen, dat is meer dan enkel naar convergentie streven. Dat is een keuze die 19 landen nemen omdat het in hun belang is. Geen enkele overheid heeft het in vijftien jaar trouwens in haar hoofd gehaald om de eurozone te verlaten.’

‘De keuze voor de euro vereist een versterkte organisatie met de landen die dat wensen, de landen die een voortrekkersrol willen nemen. Frankrijk is daartoe bereid. Zoals Jacques Delors ons getoond heeft, groeit Frankrijk als ze het initiatief neemt in Europa’, stelt Hollande.

Bron: Volkskrant

Dijsselbloem ontslagen en ondertussen hebben we niet de Grieken geholpen maar de Fransen, ten koste van onszelf

Dijsselbloem ontslagen door Schäuble: naïeve Nederlanders hard gepakt door slimme Franse en Duitse bankiers.

Als je zoveel complimenten krijgt van de woordvoerder van Angela Merkel haar Minister van Financiën Wolfgang Schâuble, dan kan het niet anders dan dat je ontslagen wordt (als voorzitter van de Eurogroep). Heeft Nederland nog wel zo netjes al die naheffingen op tijd betaald, als enige in Europa eigenlijk. En dan nog wordt onze Jeroen Dijselbloem aan de kant gezet. Maar als we naar de cijfertjes kijken (welke bankiers hebben het Griekse hulpgeld in hun gevoerde zakken gestopt) dan is het volslagen duidelijk waarom het nu de beurt aan een Spanjaard is; en dat vooral de Franse banken lekker hebben geprofiteerd van de solidariteit.

Open Europe. Dat is de naam van de denktank die zo aardig was de volgende vraag te beantwoorden: wie krijgt er nog geld van Griekenland? Het antwoord wordt uitgesplitst in privaat en publiek en naar de mutatie van 2011 naar 2014. Kort gezegd daalt de exposure van de banken, omdat overheden zo vriendelijk waren de private banken te ontlasten. Maar sommige komen er beter af dan andere.

Wat opvalt is dat de totale schuld die uitstaat bij overheden toeneemt met € 70 miljard, terwijl de exposure van private partijen, zoals banken en verzekeraars, afneemt met € 40 miljard. Daar kunnen we twee conclusies uit trekken. Een: bankiers mogen hun rommel bij de belastingbetaler dumpen en twee: het jarenlange bijstaan heeft alleen maar tot meer probleemschulden geleid. Die zijn namelijk met 35 procent gestegen. Laten we ons beperken tot enkel de grote landen, die serieuze bedragen te verliezen hebben.

Lees dit artikel van Arno Wellens verder op 925 >>>

Van goed onderwijs krijg je maar kritische burgers, dus…

Terwijl in Nederland de vwo-studenten zich dinsdagochtend bogen over het examen Grieks, vindt de Franse regering dat het vak ’te elitair’ is en daarom moet verdwijnen. Duizenden leraren legden als reactie dinsdag hun werk neer uit protest tegen de aangekondigde plannen.

Door heel Frankrijk protesteerden dinsdag ruim 25 procent van de ruim 170.000 door onderwijsvakbonden opgeroepen docenten, meldde het Franse ministerie van Onderwijs dinsdag. Volgens zeven vakbonden die ongeveer 80 procent van de leraren vertegenwoordigen, heeft zelfs de helft van de opgeroepen leerkrachten geen les gegeven. Op verschillende plekken in het land, waaronder voor het ministerie van Onderwijs in Parijs, werd gedemonstreerd.

De leerkrachten zijn vooral boos dat Najat Valleud-Belkacem (bijgenaamd NVB), de Franse minister van Onderwijs, vanaf 2016 wil sturen op interdisciplinair onderwijs in de onderbouw van de middelbare scholen (in Frankrijk de zesde, vijfde en vierde klas). De leerlingen zijn volgens de minister wars van de huidige, traditionele lesmethode en hebben meer vrijheid nodig, zo stelde ze in een interview met Le Parisièn. Het was een quote die slecht valt in een land waar het lerarenkorps de verplichting tot samenwerking afdoet als een aantasting van hun vrijheid, zo stelde de Franse krant Le Monde.

Docenten Grieks en Latijn hebben bovendien nog een andere reden om zich tegen ‘NVB’ te keren. De klassieke talen leiden namelijk volgens de minister tot sociale selectie, aldus Vallaud-Belkacem. Ouders die hun kinderen naar scholen sturen waar deze talen worden gegeven (op 30 procent van de scholen wordt Latijn gedoceerd, op 3 procent van de scholen Grieks), dirigeren hun kroost volgens het Franse ministerie naar pole position voor een succesvol later leven.

Het is een ontwikkeling die leidt tot maatschappelijk onrecht, vindt het ministerie nu. De middelbare school, het collège, is namelijk een plek waar iedereen heen moet kunnen gaan, aldus Vallaud-Belkacem.

Intellectueel Frankrijk sleep meteen de messen.

Lees verder op Trouw >>>

Waarom Frankrijk geen boete zal krijgen

EU-commissaris Pierre Moscovici (57) moet de EU-landen bij de les houden als het gaat om hun schulden, tekorten en een goede werking van hun markten. Frankrijk, waar hij tot maart vorig jaar minister van financiën was, heeft te kampen met zowel ‘buitensporige tekorten’ als met ‘buitensporige macro-economische onevenwichtigheden’; eurospeak voor code rood.

Als commissaris voor economie en financiën kan Moscovici de eurolanden met sancties in het gareel dwingen. Vooral in Nederland wordt daar veel belang aan gehecht. Maar zo zit Moscovici, zoon van een Roemeense vader en een Poolse moeder die beide psycholoog waren, niet in elkaar zegt hij in een gesprek met enkele Europese media, waaronder Het Financieele Dagblad.

‘Sancties leg je alleen op als het absoluut noodzakelijk is. Het is altijd beter om met aanmoedigingen te werken. We nemen beslissingen om het economisch herstel te ondersteunen. We respecteren de regels van het Stabiliteits- en Groeipact, maar doen dat proactief en creatief. Ik geef de voorkeur aan druk, dialoog en debat en niet aan sancties die alleen maar conflict en populisme uitlokken en niets oplossen’.

Dat leidde er vorig jaar al toe dat hij Frankrijk pardonneerde toen het zijn begrotingstekort tegen de afspraken in niet onder de 3% bracht. Parijs kreeg voor de tweede keer twee jaar uitstel. En hetzelfde gebeurde woensdag met Groot-Brittannië, dat als niet-euroland niet eens de schijn ophoudt dat het ernaar streeft om zijn tekort onder de 3% te brengen, ook al is het daartoe als EU-land formeel net zo verplicht.

Woensdag zag de Commissie ook af van een hardere aanpak van Frankrijk wegens overtreding van de Europese grenswaarden voor zijn concurrentievermogen en zijn te hoge private en publieke schulden. Parijs kreeg alleen zes dringende aanbevelingen om daar verandering in te brengen door zijn overheidsfinanciën op orde te brengen, het pensioenstelsel weer betaalbaar te maken, de arbeidskosten duurzaam te verlagen en lonen te koppelen aan de productiviteitsontwikkeling, de regelgeving voor bedrijven te verlichten, beschermde beroepen en de rest van de arbeidsmarkt te liberaliseren en het belastingstelsel te vereenvoudigen.

Lees verder op het Financieele Dagblad >>>

Franse slag

Het is nu wel duidelijk. Wij beheersen de kunst van het Europese gekonkel en gemarchandeer dus totaal niet. Onder het mom van de Brusselse begrotingsnormen heeft Nederland voor miljarden en miljarden bezuinigd en belastingen verhoogd, terwijl de Franse slag ook had volstaan.

Het besluit van de Europese Commissie gisteren om Frankrijk opnieuw uitstel te geven van de begrotingseisen is een boosmaker vanjewelste. Hiermee is Nederland definitief als gekke Henkie in de hoek gezet. Hoe onnozel konden we zijn om te denken dat er in de Europese Unie regels zijn waaraan iedereen zich dient te houden?

Wat zullen de Grieken wel niet denken die de afgelopen weken onder het mantra ’afspraak is afspraak’ de hoek in zijn gedrukt. Achttien eurolanden hebben in een soort groepsvernedering de Grieken het vel over de oren getrokken. Plotseling geldt dat mantra voor een van de grootse lidstaten niet meer.

Wat zei voorzitter Jean-Claude Juncker van de Europese Commissie in december ook alweer? „Ze hebben tot maart om te doen wat ze beloofd hebben. Als ze dat nalaten, wordt het heel vervelend voor de Fransen.” Nou nou, vervelend hoor. Twee jaar uitstel, terwijl de Fransen drie jaar wilden.

Toen sprak minister Jeroen Dijsselbloem ook nog stoere woorden. En toenmalig eurocommissaris Neelie Kroes beloofde dat de Fransen de duimschroeven flink aangedraaid zouden krijgen.

Het is allemaal regelrechte flauwekul gebleken.

Deze column van Martin Visser is vandaag in de (papieren) Telegraaf te lezen.

Frankrijk en Italië komen weg met zachte ingrepen

De Europese Commissie is akkoord gegaan met de begroting van Frankrijk, hoewel het Franse tekort hoger zal uitvallen dan afgesproken. Niettemin zag de Commissie geen ‘ernstige gebreken’. Ook de begroting van Italië werd goedgekeurd, ondanks het feit dat de Italianen eveneens minder bezuinigen dan afgesproken.

Zo is de eerste ronde in het gevecht tussen Brussel en Parijs in een wapenstilstand geëindigd, zoals de Franse zakenkrant Les Echos schreef. Brussel eiste extra bezuinigingen, Frankrijk hield steeds vol dat het daar absoluut niet toe in staat was. Maar maandag presenteerde minister van Financiën Michel Sapin opeens een extra bezuinigingspakket van 3,6 miljard euro. Erg indrukwekkend oogde deze verzameling van meevallers en maatregelen met een onzekere opbrengst niet. Zo beloofde Frankrijk in één jaar 900 miljoen euro te verdienen met een betere bestrijding van belastingfraude.

Maar het was voldoende voor Brussel. Frankrijk heeft in elk geval gebogen. De Europese Commissie onderhandelt liever over structurele hervormingen dan te blijven steggelen over begrotingscijfers. Bovendien zou een ruzie met de grote eurolanden Frankrijk en Italië de stabiliteit van de eurozone in gevaar brengen.

Het lijkt er weer op dat de grote landen moeilijk bij de les zijn te houden, zegt Lans Bovenberg, hoogleraar economie aan de Universiteit van Tilburg. ‘Kleinere landen als Ierland en Portugal werden keihard aangepakt. Frankrijk en Italië niet. De aangekondigde extra bezuinigingen van 3,6 miljard euro zijn boterzacht. Ik had gehoopt dat Parijs met structurele hervormingen zou komen. Ik ben zelf geen voorstander van al te forse bezuinigingen, maar betreur het dat de Franse economie niet wordt versterkt.’

Lees het hele artikel op de Volkskrant