Verbod op cash

Steeds meer topeconomen spelen met het idee om cash geld te verbieden. De redenen waarom ze dit willen en wat de eventuele implicaties zijn voor de burger en investeerder, komen in deze column aan bod.

Door Alexander Sassen van Elsloo

Het FD pakte recent uit met een artikel over een mogelijk verbod op cash. De trouwe lezer van de Financiële Telegraaf wist dit natuurlijk allang, want ik heb daar een jaar geleden al een column aan gewijd Cash wordt verboden. Ik raad u zeker aan om deze oude column te (her)lezen. Waar het idee in het kort op neerkomt, is dat een verbod de financiële repressie door overheden effectiever zal maken.

De ECB probeert namelijk de grote schuldenlast draaglijk te maken voor de regeringen, bedrijven en individuen. De lage rentestand is een van de vele maatregelen. Het doel is om economische groei (maakt schulden draaglijker) en om inflatie aan te wakkeren (smelt de schuld voor een deel weg). Probleem is alleen dat de consument en het bedrijfsleven niet al te happig zijn om de consumptie dan wel investeringen op te schroeven. Ondanks de lage rente, wil het maar niet lukken.

Daarom komen topeconomen met het vreselijke idee om cash geld te verbieden. De redenering gaat als volgt: de ECB moet de rente negatief maken, zodat spaarders moeten betalen aan banken als ze een positief saldo hebben. Normaliter zouden de meeste spaarders hun geld opnemen en onder het matras stoppen in plaats van het aan te wenden voor consumptie en/of investeringen. Maar als er dus een verbod op cash zou zijn, dan moet de spaarder wel zijn geld uit gaan geven. Meer groei en meer inflatie dus; precies wat deze topeconomen voorschrijven als oplossing voor de schuldenproblematiek.

Lees verder op De Financiële Telegraaf >>>

Op naar totale controle: topeconomen pleiten voor afschaffing contant geld

Topeconomen hebben zich uitgesproken voor een afschaffing van contant geld. “Met de huidige technische mogelijkheden zijn munten en biljetten in feite een anachronisme”, aldus de Duitse econoom Peter Bofinger in het Duitse magazine Der Spiegel. De Harvard-professor Kenneth Rogoff pleit ervoor om contant geld als betaalmiddel geleidelijk aan te laten uitdoven.

Wanneer contant geld wegvalt kunnen de markten voor zwartwerk en drugs drooggelegd worden, aldus Bofinger. Hij roept de Duitse regering op om op internationaal niveau te ijveren voor het afschaffen van cash geld. “Dat zou in elk geval een goed thema zijn voor de agenda van de G7-top”.

De voormalige hoofdeconoom van het IMF Kenneth Rogoff sprak zich in Handelsblatt ervoor uit om als eerste stap enkel nog de kleinere coupures uit te geven. “Een zeer groot deel van de negatieve bijwerkingen van het gebruik van contant geld hangt samen met de grotere bankbiljetten. Als de uitgave daarvan stopgezet wordt, dan heeft men al zeer veel bereikt.”

Als argument voegde hij eraan toe dat de anonimiteit van cash geld graag gebruikt wordt voor illegale transacties of om belastingen te ontduiken. Daarnaast zijn er ook overwegingen voor het monetaire beleid. “Als geldhouders kunnen uitwijken naar renteloos contant geld, dan kan de centrale bank de rente niet te ver onder nul laten dalen, ook niet wanneer dat zinvol zou zijn om een slabakkende economie weer op gang te trekken”.

Bron: De Morgen

Cash wordt verboden

In een column van Simon Black werd een markant idee van befaamd Harvard econoom, Rogoff, aangekaart. Simon vermoedt terecht dat politici dit idee zullen omarmen (dan weten we het wel…). Rogoff wil namelijk cash geld verbieden. Dit zou zoveel voordelen hebben dat het serieus overwogen zou moeten worden, aldus Rogoff. Echter, dit ideetje van Rogoff heeft consequenties die de kern van onze democratie en vrijheid raken; iets wat we absoluut niet moeten toelaten.

Het eerste argument is natuurlijk dat een verbod op cash het leven van de crimineel onmogelijk maakt. Totale onzin natuurlijk. Simon stelt ook terecht vast dat criminele transacties ook in aandelen en andere goederen of diensten kan plaatsvinden. Het verbod op cash zal criminele transacties niet tegenhouden; alleen de manier waarop deze worden betaald verandert.

Het volgende argument voor een verbod op cash is dat zodoende alle transacties inzichtelijk worden gemaakt. Hierdoor kan de belastingdienst dus precies zien hoe, wat, waar wie en hoe hoog ze iets/iemand kunnen belasten. Dit gaat de reden zijn voor veel politici om dit idee van Rogoff te steunen.

Het derde argument is technischer van aard, maar daardoor niet minder destructief. Sterker nog, het is het meest gevaarlijke aan het idee van Rogoff. Echter, deze professor wil het verbod op cash juist hierom invoeren: negatieve rente. Stel dat de centrale bank een negatieve rente wil invoeren, dan betekent dit simpel gezegd dat sparen geld kost. Hierdoor zullen veel mensen een van de twee keuzes gaan maken: spaargeld uitgeven aan investeringen/consumptie (het beoogde effect van negatieve rente), of mensen gaan hun spaargeld in cash aanhouden (iets wat de centrale bank juist niet wil). Door cash geld te verbieden kan de centrale bank mensen en bedrijven dus forceren om te consumeren/investeren. Het summum van financiële repressie.

Totale controle over bedrijven en consumenten is iets waar veel macro-economen van dromen. Eindelijk kunnen ze iedereen zodanig aansturen dat hun economische modellen gaan kloppen. Modellen aanpassen aan de realiteit is blijkbaar een gedachte die niet bij ze opkomt. Het geloof in de maakbare samenleving (van bovenaf aansturing zodat de gewenste uitkomsten bereikt worden) is dus niet alleen aanwezig bij politici, maar dus ook bij veel economen. Dit is ook de reden dat deze twee beroepsgroepen elkaar zo makkelijk kunnen vinden.

Maar wat voor een wereld krijgen we dan?

Lees deze column van Alexander Sassen van Elsloo verder op De Financiële Telegraaf