Nog een keer over de jaarrekening van Yuriy Kosiuk, regerend kampioen kippen martelen van Oekraïne. Door het associatieverdrag gaan de grenzen met dit land open en verdwijnen handelsbelemmeringen langzaamaan. Dat zou volgens de voorstanders van het verdrag enorm veel handelsvoordelen opleveren, maar helaas zijn de cijfers en feiten die onze regering oplepelt, compleet gefingeerd.
Daarnaast treedt er nog een vervelend effect op. Oekraïne kent een ander belastingsysteem voor inkomsten uit landbouw, dat nog uit de tijd van de Sovjet-Unie stamt. In plaats van belasting op de daadwerkelijke, gemeten winst over afgelopen jaar, kent het land zoiets als een Fixed Agricultural Tax (FAT). Vroeger betaalden de landbouwcorporaties, de zogeheten kolchozen en sovchozen, een vergoeding aan de staat voor het gebruik van het land.
Deze vergoeding is afhankelijk van de waarde van de gebruikte grond, die weer toeneemt met bijvoorbeeld de grootte ervan. In de Sovjet-Unie hechtte men vooral waarde aan het principe dat de grond een gemeenschappelijk goed was dat voor productie gebruikt werd. Om de daadwerkelijke winst te belasten moest deze gemeten worden en dat is iets wat een overheid natuurlijk niet doet, als die internationaal het socialisme wil uitdragen. Dit systeem is nog niet echt aangepast, Oekraïne vraagt landbouwers een beetje pacht over de grond en meer niet. Een Nederlandse ondernemer betaalt echter 25 procent winstbelasting. FAT bedraagt meestal een enkel procentje. Deze tabel komt uit een brochure van Deloitte, die investeerders uitnodigt om vooral megastallen in Oekraïne te komen stapelen: exportwinsten worden nauwelijks belast, dankzij een Vijfjarenplan van Stalin uit 1928. Oekraïne is ook niet in staat, vooralsnog, om op te treden tegen de fiscale leegloop van het land. In plaats van dat we dat probleem aanpakken, promoten bedrijven als Deloitte het gebruik ervan kennelijk en dat is één van de redenen waarom gewone mensen in het Slavische land zo arm zijn.