Syriza heeft in Griekenland een klinkende overwinning behaald. Daarmee hebben de Grieken laten zien dat zij lak hebben aan alle vormen van intimidatie waaraan zij de afgelopen weken zijn blootgesteld. De lijst van lieden die zich meenden te moeten bemoeien met de politieke keuze van een soeverein volk is lang. Met allerhande waarschuwingen van Juncker, Draghi, Dijsselbloem, Schäuble en Merkel werd de Grieken vooraf het mes op de keel gezet. Gelukkig hebben de Grieken hun eigen weg gekozen. Daarmee is weer een belangrijk stuk democratie, die zijn bakermat in Griekenland heeft, door de Grieken zelf terugveroverd.
Ook in Nederland hebben de media hun steentje bijgedragen aan de negatieve beeldvorming over Syriza. Vrijwel zonder uitzondering en in elk geval zonder deugdelijke onderbouwing, heette de partij links, radicaal en extremistisch te zijn. Die etiketten werden zonder verdere samenhang en in nogal willekeurige volgorde gehanteerd en geplakt. Waarom eigenlijk? Een kleine analyse is wellicht geboden.
Griekenland staat er economisch en sociaal al heel lang belabberd voor. De eenheids-Euro is voor dit land een veel te sterke munt en Griekenland heeft geen noemenswaardige industrie die de competitie met het buitenland aankan. Naast de uitvoer van wat agrarische producten is toerisme de voornaamste bron van inkomsten. De werkloosheid onder volwassenen is in de orde van 25%, en onder de jeugd maar liefst 60 procent. De staatsschuld is met 171 procent torenhoog en in feite onbetaalbaar. Natuurlijk kan men na jaren van bezuinigingsbeleid die weinig of niets opgeleverd hebben zich afvragen waar de schuldvraag voor al deze ellende ligt. Dat is niet bijzonder zinvol omdat het niets aan de oplossing bijdraagt.
Feit is dat het door Europa afgedwongen bezuinigingsbeleid volkomen contraproductief is gebleken. Feit is dat de economische en politieke onder curatelestelling door Europa niet gewerkt heeft. Feit is dat de meerderheid van de vermogende Grieken hun bezit al lang geleden buiten Griekenland geparkeerd heeft. Feit is dat de gewone man en vrouw in Griekenland voor alle economische ellende opdraaien.
Tot de enorme verkiezingsoverwinning van Syriza gebeurde dat allemaal onder leiding van Antonis Samaras die vooral naam heeft gemaakt als zetbaas van de Europese elite. Zijn invloed is voorlopig tot nul gereduceerd door de pijlsnelle opkomst van Syriza onder leiding van Alexis Tsipras. Wat wil Syriza en waarom slaat dat bij zoveel Grieken aan?
Lees deze column van Kees de Lange verder op Follow The Money