Door Marc Peeperkorn
Op het moment dat dinsdag de eerste tonen van de EU-hymne Ode an die Freude in de plenaire zaal van het Europees Parlement klinken, draaien Nigel Farage en zijn Britse anti-Europese partijgenoten hun rug naar het klassieke strijkje. Minutenlang turen ze demonstratief naar buiten. En naar de eurosceptische concurrentie van PVV en Front National die gewoon is blijven zitten.
De eerste vergaderdag van het nieuwe Europees Parlement begint dus met enige ophef. ‘Respectloos’, noemt CDA-europarlementariër Annie Schreijer-Pierik de actie van Farages UKIP. ‘De hymne is een eerbetoon aan de Europese waarden. Je keert je rug toch ook niet naar het Wilhelmus?’ Ook haar PvdA-collega Agnes Jongerius kan weinig sympathie opbrengen voor Farage. ‘Ik zou de actie niet verzonnen hebben. Je omdraaien is het debat doodslaan. Wat komt hij hier eigenlijk doen?’
Het was geen afwijzing van Beethovens beroemde Negende Symfonie, bezweert de glimlachende UKIP-leider na afloop van de openingsceremonie. ‘De muziek is echt prachtig en het werd ook uitstekend gespeeld. Maar het stuk is gekaapt door de Europese elite. En hun Europa is niet het onze, zoals u weet. Vandaar ons waardig protest.’
Een dag eerder, bij het hijsen van de nationale vlaggen op het parlementsplein, zetten Farage en zijn mannen God Save the Queen in, het Britse volkslied, om de Europese hymne te overstemmen.
De actie van Farage tekent de gewijzigde verhoudingen in het Europees Parlement waar eurosceptici meer zetels dan ooit hebben. ‘Het parlement wordt levendiger’, belooft Farage. Maar of er echt iets verandert? ‘Nee’, erkent de Brit. ‘Ruim tweederde van de zetels is in handen van pro-Europese partijen. Dat is, ook voor ons, een realiteit. Het wordt business as usual.’
Bron: De Volkskrant van 2 juli 2014