Wie ‘nee’ stemt bij het komend referendum doet het beste voor burgers in ons land en in Oekraïne.
En ja hoor, de voorstanders van het associatieverdrag van de EU met Oekraïne zetten hun sterkste argument in: angst. Net zoals tien jaar geleden bij het referendum over de Europese grondwet wordt de Nederlandse kiezer met van alles en nog wat bedreigd, mocht hij zo brutaal zijn om op 6 april tegen te stemmen.
Voor EU-voorzitter Juncker gaat deze keer niet alleen ‘het licht uit’ als we niet voor dit verdrag stemmen maar storten we heel Europa in een ‘continentale crisis’. Maar was dit niet slechts een ‘simpel handelsverdrag’ waarvan er tientallen zijn, volgens onze premier?
Zo langzamerhand lijkt de blinde paniek toe te slaan in het kamp van de voorstanders. Ze zijn duidelijk slecht voorbereid en hebben vaak het verdrag aantoonbaar niet gelezen. Als verstokte gelovigen verwarren ze oorzaak en gevolg. Volgens hen is de EU niet de oorzaak maar de enig mogelijke oplossing voor al deze crises. In weerwil van overdonderend bewijs van het tegendeel en te midden van dalende steun, geloven zij dat meer EU en meer centrale aansturing, het liefst een volwaardige politieke unie, de enige manier is om de huidige problemen het hoofd te bieden. En zo storten zij ons juist in een reeks steeds diepere structurele economische, politieke, culturele en zelfs constitutionele crises die samen inderdaad continentale proporties aannemen.
Volgens ons ligt de oplossing van die door de EU vaak zelf veroorzaakte crises in het herstel en de verdere ontwikkeling van onze democratie. De kracht van een democratie, zo betoogt David Runciman in zijn recent verschenen boek ‘The confidence trap’, is nu juist het vermogen crises op te lossen. Waarom? Omdat een goedwerkende democratie een uniek zelfcorrigerend vermogen bezit. Precies dit vermogen kan ons op 6 april een grote dienst bewijzen. Een nee-stem kan onze in de eigen tunnelvisie vastgelopen politieke elite dwingen van koers te veranderen.
Ons eerste doel is natuurlijk het tegenhouden van een verdrag dat alleen goed is voor Brussel en niet voor burgers, zowel in Nederland als in Oekraïne. Het tweede doel van ons referendum is de anti-democratische aard van de EU bloot te leggen. Gedurende de campagne zal het vriendelijke masker van het EU-gelaat afvallen, zoals de dreigementen van Juncker nu al laten zien. Precies zoals dat de afgelopen zomer tot schrik van velen met Griekenland ook al gebeurd is. Een klein snufje democratie, in de vorm van dit referendum, is daarvoor al voldoende. En in de nasleep: kan de regering straks recht doen aan de uitslag zoals nu door een meerderheid van partijen in de Tweede Kamer wordt gewenst?
We gaan tegelijk ook iets heel moois en positiefs aantonen. Want dit referendum zal laten zien dat de ‘democratie’ als praktijk en als waarde onder ons vandaag nog steeds onaantastbaar is.
En dat betekent dat deze EU op drijfzand gebouwd is omdat het haar aan elk democratisch fundament ontbreekt. Het beroemde democratisch deficit is niet te repareren omdat het de grootste weeffout in het ontwerp van de Unie is. Daarom roepen wij alle democratisch gezinde Nederlanders toe: als we op 6 april de voordeur met onze nee-stem hard intrappen zal dat het begin van het einde zijn van het hele op drijfzand gestichte gebouw. Laat u niet verwarren door een omkering van de feiten: uw nee-stem draagt juist bij aan het begin van een oplossing van de continentale en constitutionele crisis die door de EU is veroorzaakt.
Bron: Dit artikel van het Burgercomité-EU is gepubliceerd in Trouw op 15 januari 2016