Ik sprak deze week de eigenaresse van een reisbureau en een Mercedesdealer die zowel in Rusland als in Oekraïne actief zijn. Over Rusland louter somberheid. De crisis begint nu echt te bijten. Maar tot hun stomme verbazing gingen de zaken in het ‘failliete’ Oekraïne zo slecht nog niet. “Met name in het segment van de luxereizen,” zei de dame van het reisbureau, “en het is misschien raar om te zeggen, maar er lijkt een rechtstreeks verband te bestaan tussen stortingen van het IMF (het Internationaal Monetair Fonds, dat met miljardenleningen Oekraïne op de been houdt) en mijn boekingen.” De Mercedesdealer zag eenzelfde patroon. “Zodra de IMF een tranche overmaakt, gaat bij mij de telefoon!”
Zulke anekdotes zijn natuurlijk koren op de molen van het ‘Nee-kamp’ bij het aanstaande Oekraïnereferendum. En feit is dat Oekraïne het wat betreft corruptie toch niet bepaald schone Rusland verre overtreft. “Alles wordt gestolen, echt alles,” klaagde de gouverneur van Odessa (en oud-president van Georgië) Saakasjvili. Ministers die de corruptie proberen aan te pakken, wordt het leven onmogelijk gemaakt en stappen gefrustreerd op. De premier en president vechten elkaar het hok uit, het parlement lijkt vaak meer op een boksring dan een vergaderzaal en zoals altijd betaalt de gewone Oekraïner de rekening. Genoeg argumenten om het sluiten van een associatieverdrag met Oekraïne met de nodige scepsis te bezien.