Natuurlijk gaan we de 642 miljoen euro naheffing aan de EU niet betalen. Geen haar op het rijk beboste hoofd van Mark Rutte en op de weelderige krullenbol van Jeroen Dijsselbloem die eraan denkt.
Zelf ben ik, in beginsel, voor Europa en voor de euro. Die EU is een goede club. En ik geloof dat de bijdrage aan veiligheid en de economie vaak wordt onderschat. Maar de contributie van die club is veel te hoog. Grofweg betalen we 7 miljard aan de EU en krijgen we er iets meer dan 2 miljard voor terug. Per hoofd van de bevolking betaalt Nederland de hoogste bijdrage. We zijn dus de Gekke Henkie van Europa.
Als ik door Spanje rijd, geniet ik van de prachtige, met onze centen gesubsidieerde, wegen. Het is de Spanjaarden gegund. Met die hoge bijdrage hebben wij kennelijk in de 25 welvarende jaren tot 2008 geen probleem gehad. Maar na de crisis van 2008 moet ook bij ons het roer om, de buikriem aan en de tering naar nering. Dat betekent dat we niet meer bereid zijn om veel meer te betalen aan Europa dan de rest.
Nee, we willen niet snijden in de thuiszorg, belastingen verhogen, verzorgingstehuizen sluiten om de hobby’s van Brussel te betalen. Het geldverslindende rondpompen van landbouwsubsidies, de ridicule karavaan tussen Brussel en Straatsburg of verkwistende prestigeprojecten. Nee, het geld is op. We willen niet meer. En juist nu blijkt dat we moeten bijbetalen. Waarom? Omdat onze economie in de afgelopen jaren veel groter zou zijn geweest. En omdat de informele economie: van drugshandel tot vrouwen van lichte zeden wordt meegeteld.
Ik heb wel eens door Europa gereisd, maar overal is die informele economie groter dan hier. Spanje heeft een hoge werkloosheid, maar veel van de werklozen doen allerlei baantjes om het hoofd boven water te houden. Prima, maar tellen we dat dan even mee? En zelfs de grootste Italofiel zal bekennen dat een belangrijk deel van de economie daar onder te tafel wordt geregeld. En wij zouden moeten bijbetalen?