Een veel strakker Europees economisch beleid, één spaargarantie en later ook één schatkist én een Europese minister van Financiën. Terwijl Griekenland nog bungelt, de recordwerkloosheid niet is opgelost en de Britten dreigen met een Brexit, maakt Brussel een reuzensprong naar meer Europa.
Geen wonder dat Nederland meteen de hakken ferm in het zand zet. “Het mag niet zo zijn dat wij in Nederland gaan betalen voor de Franse WW,” aldus premier Rutte dinsdagavond laat in de Kamer. Het geruchtmakende voorstellenpakket, dan nog geen 48 uur oud, komt van Commissievoorzitter Juncker, Europees president Tusk, Bankpresident Draghi en eurogroepvoorzitter Dijsselbloem. Omdat later ook Parlementsvoorzitter Schulz nog in het eliteclubje binnendrong, gaat hun werkstuk door het leven als het 5- of 4,5-presidentenrapport. Schulz is dan de halve president.
De pijn zit in de vergezichten. Die leveren nieuwe instituties op en zouden ertoe leiden dat Brussel via de nu al bestaande landenspecifieke aanbevelingen wel heel veel te zeggen krijgt over onze woningmarkt en onze zorg, pensioenen en sociale beleid. In de eerste fase (1 juli 2015 tot midden 2017) is dat vooral door bestaande regels beter toe te passen, maar ook al door de instelling van een (nu alleen nog adviserende) Begrotingsraad. Daar zit de angst van de Kamer, want zo’n Begrotingsraad begint adviserend, maar eindigt met dictaten. Brussel is vaker een fuik geweest waar de lidstaten met open ogen in zwemmen.
Lees het hele verhaal in het AD van 25 juni 2015.
Hieronder het debat ter voorbereiding van de Europese top die vrijdag begint en onder andere zal gaan over bovenstaande, immigratie en TTIP.