De hoorzittingen zijn toneelstukjes.
Deze week waren er in Brussel allerlei hoorzittingen van de fracties uit het Europees Parlement met de nieuw te kiezen commissievoorzitter Jean-Claude Juncker. Hij ging braaf allerlei partijen af, beantwoordde allerlei vragen en de fracties kwamen vervolgens met wat kritische persberichten. Het is een typisch gevalletje: ‘zij dronken een glas en deden een plas, en alles bleef zoals het was’.
Juncker is voorgedragen door de Europese Raad en moet door het Europees Parlement worden goedgekeurd. Het Europees Parlement heeft de verkiezing van de voorzitter van de Europese Commissie naar zich toegetrokken en wil alleen de kandidaat van de grootste partij in het Europees Parlement steunen. Zo wordt het Europees Parlement immers steeds belangrijker.
Jean-Claude Juncker is die kandidaat. Er is geen enkele kans dat het Europees Parlement Juncker alsnog afwijst. Dat zou immers betekenen dat ze van de zelf bedachte procedure afstapt en macht verliest. In de praktijk is de benoeming slechts afhankelijk van twee fracties: de christendemocraten en de sociaaldemocraten, want die hebben samen een meerderheid.
Deze twee fracties hebben een deal gesloten: de sociaaldemocraten steunen christendemocraat Juncker als voorzitter van de Europese Commissie en de christendemocraten steunen sociaaldemocraat Martin Schulz als voorzitter van het Europees Parlement. De christendemocraten hebben zich aan hun belofte gehouden. De sociaaldemocraten zullen dat ook doen.
De andere fracties in het Europees Parlement kunnen kritische vragen stellen tot ze een ons wegen: Juncker wordt de nieuwe voorzitter. Allerlei hoorzittingen moeten suggereren dat Juncker het vertrouwen van het Europees Parlement moet winnen, maar niets is minder waar. Hij heeft de steun van de andere fracties helemaal niet nodig en de deal ligt er al. De hoorzittingen zijn toneelstukjes.
Lees dit artikel door Chris Aalberts verder op The Post Online