De Britse premier Cameron geeft het referendum over het lidmaatschap van de Europese Unie de hoogste prioriteit. Het referendum zelf is het eerste wetsvoorstel dat de regering na de troonrede volgende week indient. Cameron staat onder grote druk om de onzekerheid over een mogelijk Brits vertrek zo kort mogelijk te laten duren. Het Britse bedrijfsleven is massaal tegen een vertrek uit de EU en vreest een impasse of zelfs directe schade zolang er onduidelijkheid heerst.
Of Cameron in staat is om het referendum al in 2016 te houden hangt in hoge mate af van concessies ten aanzien van EU-immigranten. De Britten lijken de hoop te hebben opgegeven om een eind te maken aan het vrije verkeer van personen, daar ligt bondskanselier Angela Merkel dwars voor.
In Brussel wordt niet zozeer met angst en beven tegen een mogelijke ’Brexit’ aangekeken. Een kleine meerderheid van de Britten wil blijkens de peilingen in de EU blijven, maar als het er echt om gaat zullen de meeste stemmen waar hun boterham wordt gesmeerd. Londen is nog altijd het grootste financiële centrum ter wereld en de banken hebben nu al laten weten hun hoofdkantoren te verplaatsen als Engeland uit de EU zou treden.
De angst in Brussel is wel dat Cameron, gesteund door zijn verkiezingszege, met grote snelheid een ’new deal’ voor het Verenigd Koninkrijk wil uitonderhandelen met tal van uitzonderingsposities. Dat zou de doos van Pandora openen voor andere lidstaten, die steeds meer rebelleren tegen de ’oekazes’ uit Brussel, zoals quota voor het opnemen van asielzoekers.
Brussel brengt nu al z’n geheime wapen in stelling, tijd en stroperigheid. Het gevaar voor Cameron is dat zijn voortvarendheid vastloopt in de traag malende Brusselse molens.